ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی پرستاران با میزان تعهد عاطفی آنها در بیمارستان‌های استان زنجان

زمینه و هدف: پرستاران بزرگترین گروه کارکنان ارایه دهنده خدمات سلامت را تشکیل می‌دهند و توانمندی حرفه‌ای آنها نقش مهمی در تحقق رسالت نظام سلامت ایفا می‌کند. میزان ادراک پرستاران از محیط کار خود، احساس توانمندی و تعهد آنان را نسبت به سازمان شکل می‌دهد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی و تعهد عاطفی در پرستاران انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- همبستگی، 491 پرستار شاغل در بیمارستان‌های استان زنجان بصورت مقطعی در بهمن و اسفند ماه 1388 شرکت کردند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و پرسشنامه تعهد سازمانی می‌یر و آلن بود که اعتبار و پایایی آنها مورد سنجش قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از 16spss و آزمون‌های آنالیز واریانس، تی تست، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل گردید.یافته‌ها: 6/90 درصد پرستاران زن بوده و میانگین سنی آنان 72/30 سال بود. بر اساس یافته‌ها، نمره درک از توانمندسازی 7/58 درصد پرستاران در سطح بالا قرار داشت. میانگین نمره تعهد عاطفی پرستاران برابر با 88/0±17/3 و در حد متوسط بود. نتایج همبستگی و رگرسیون خطی نشان داد توانمندسازی روانشناختی، همبستگی معنی‌دار آماری با تعهد عاطفی داشته و اثر پیشگویی کنندگی بر آن دارد.نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت توانمندسازی روانشناختی یک عامل پیشگویی کننده تعهد عاطفی محسوب می‌شود. بنابراین مدیران بیمارستان‌ها می‌توانند با ایجاد شرایطی در جهت افزایش استقلال و تاثیرگذاری پرستاران در تصمیم‌گیری‌های سازمان، میزان تعهد عاطفی آنها به سازمان را بهبود بخشند.