همدلی پرستار با بیمار: اثر حمایت‌های اجتماعی ادراک‌شده و مسوولیت‌‌پذیری اخلاقی در برابر بیمار

مقدمه: همدلی پرستاران با بیماران، به عنوان رفتاری اخلاقی در راستای حفظ کرامت انسانی بیماران، همواره مدنظر مدیران بیمارستان ها و سیاستگذاران حوزه سلامت بوده است. در این راستا آنچه حائز اهمیت است، شناسایی علل و زمینه هایی است که بتوان از طریق آنها بروز چنین رفتارهایی را در پرستاران تقویت نمود.هدف: هدف از مطالعه حاضر، آزمون مدلی است که در آن، عوامل موثر بر رفتارهای همدلانه ی پرستاران در برابر بیماران تبیین شده است.مواد و روش ها: در مطالعه ی حاضر، نمونه ای مشتمل بر 143 نفر از پرستاران یک بیمارستان دولتی در شهرستان یاسوج، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه های سنجش حمایت های اجتماعی ادراک شده پرستاران، سنجش دلبستگی شغلی پرستاران و سنجش مسوولیت پذیری اخلاقی در بین آنها توزیع گردید. همچنین، جهت سنجش رفتارهای همدلانه ی پرستاران نیز از پرسشنامه ای محقق ساخته استفاده شد. جهت ارزیابی پایایی ابزار مربوطه، از شاخص های ضریب آلفای کرونباخ (0/710/91) و پایایی مرکب(0/850/92) استفاده گردید. پرستاران به صورت خود گزارشی ابزارها را تکمیل نمودند. به منظور تحلیل توصیفی داده ها از مجموعه ای از آزمون های توصیفی در بستر نرم افزار آماری (spss) و جهت تحلیل روابط میان متغیرهای پژوهش نیز از روش مدلیابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی (pls) استفاده شد.یافته ها: یافته ها حاکی از این بود که هر دو بُعد حمایت های اجتماعی ادراک شده پرستاران، مشتمل بر حمایت عاطفی و حمایت ابزاری، به ترتیب با میزان تاثیر 0/27 و 0/34 و سطح معنی داری 2/41 و 3/13 بر دلبستگی پرستاران به شغل تاثیرگذار است. افزون بر این، دلبستگی شغلی و مسوولیت پذیری اخلاقی پرستاران نیز، به ترتیب با میزان تاثیر 0/28 و 0/45 و سطح معنی داری 3/50 و 5/37 بر همدلی آنها با بیماران تاثیرگذار بودند.نتیجه گیری: به مدیران پرستاری پیشنهاد می شود که با فراهم نمودن حمایت های اجتماعی برای پرستاران به عنوان یک عامل مدیریتی و در کنار آن، مسوولیت پذیری اخلاقی پرستاران به عنوان یک عامل فردی، و تشویق ان با عملکرد های مدیریتی، بروز رفتارهای همدلانه عاطفی آنها با بیماران را افزون نمایند.