قابلیت‌‌های یادگیری سازمانی در پرستاران

مقدمه: یادگیری سازمانی مهم‌ترین راه بهبود عملکرد در درازمدت است. بیمارستان‌ها از نظر یادگیری سازمانی در جایگاه ویژ‌های قرار دارند و پرستاران به عنوان یکی از منابع بزرگ دانش سازمانی و از عناصر مهم انتقال دانش در بیمارستان‌ها می‌توانند نقش اصلی در فرآیند یادگیری سازمانی ایفا نمایند.هدف: این پژوهش با هدف تعیین قابلیت‌‌های یادگیری سازمانی در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1391 انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی، جامعه پژوهش پرستاران شاغل در بیمارستان‌‌های دانشگاهی رفسنجان و نمونه پژوهش شامل کلیه پرستارانی بودند که حداقل یک سال سابقه کار داشته و تمایل به شرکت در مطالعه را داشتند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه قابلیت یادگیری سازمانی گومز(2005) و روش جمع‌آوری آن‌ها خودگزارشی بود. ضریب پایایی آن نیز با روش آلفای کرونباخ (87/0) به دست آمد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس توسط نرم‌افزار spss نسخه 18 انجام شد.یافته‌ها: نتایج نشان دادند که میانگین نمره کل قابلیت یادگیری سازمانی پرستاران (68/9 ±1/49) بود که بر اساس مقیاس لیکرت در سطح متوسط قرار گرفت. در بین سوالات، بیشترین میانگین مربوط به عبارت» اگر مشکلی در محل کارم ایجاد شود می‌توانم از طریق تجارب ثبت شده قبلی آنرا حل کنم» (86/0±67/3) و کمترین میانگین مربوط به عبارت «پزشکان و مسوولین مکررا پرستاران را در تصمیم‌گیری‌ها شرکت می‌دهند» (11/1±54/2)، بود. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها، تغییر در دیدگاه مدیران به منظور مشارکت پرستاران در تصمیم گیری و داشتن دیدگاه سیستمی؛ اهمیت قایل شدن به توانایی‌های افراد و شفاف سازی اهداف از طرف آنها از جمله موارد پیشنهادی است که می توانند در ارتقا یادگیری سازمانی موثر واقع شوند.