مقایسه فرسودگی شغلی و سلامت روان پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی و ویژه(ICU)

مقدمه: پرستاران شاغل در ‌بخش‌های ویژه و روانپزشکی به دلیل شرایط خاص ناشی از محیط کار و بیماران ممکن است بیشتر در معرض فرسودگی شغلی و به خطر افتادن سلامت عمومی قرار گیرند. لذا؛ همواره بررسی تاثیر نوع محیط‌های کاری در سلامت روان پرستاران مورد توجه خاص مدیران پرستاری بوده است.هدف: این مطالعه با هدف مقایسه میزان فرسودگی شغلی و سلامت روان پرستاران شاغل در ‌بخش‌های روانپزشکی و icu در سال (1391) انجام شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی، 67 پرستار شاغل در بخش icu به روش نمونه گیری در دسترس و20 پرستار شاغل در بخش روانپزشکی به روش نمونه گیری سرشماری، در مراکز آموزشی و درمانی شهر همدان در سال 1391 مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با پرسشنامه سلامت عمومی (ghq)گلدبرگ(1972) و فرسودگی شغلی مزلچ mbi (1985) جمع آوری گردیدند. هر دو ابزار داری اعتبار با محاسبه الفای کرونباخ (85%) بودند. داده‌ها با نرم افزار spss19 و آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تحلیل‌های آماری قرار گرفتند.یافته‌ها: نتایج نشان دادندکه میانگین فرسودگی شغلی در پرستاران بخش روانپزشکی (85/52) ودر پرستاران ‌بخش‌های ویژه(18/53) که تقریباً به یک میزان است. اما میزان میانگین سلامت عمومی پرستاران در ‌بخش‌های روانپزشکی (25/29) ودر پرستاران ‌بخش‌های ویژه (52/26) است. البته آزمون تی مستقل نشان داد که بین میزان فرسودگی شغلی پرستاران ‌بخش‌های ویژه و روانپزشکی (935/0=p) و هم چنین وضعیت سلامت روان پرستاران در دو بخش (386/0=p) تفاوت معنا داری وجود ندارد. لیکن بین وضعیت سلامت عمومی و میزان فرسودگی شغلی پرستاران ‌بخش‌های ویژه ارتباط معنا دار وجود دارد(002/0=p) اما این ارتباط در پرستاران ‌بخش‌های روانپزشکی مشاهده نشد (192/0=p). نتیجه‌گیری: در راستای یافته‌ها، مدیران پرستاری باید آگاه باشند که همواره فرسودگی شغلی میتواند سلامت عمومی پرستاران را تهدید نماید. لذا، توانمندسا زی آنان در اتخاذ راهبرد‌های اثربخش مبتنی بر حفظ سلامت عمومی خودشان؛ اعم از فردی و سازمانی را در برنامه‌ریزی‌های متعدد توسط مدیران پرستاری بایستی مورد ملاحظه قرار دهند.