ارتباط بین جو اخلاقی و تمایل به ماندگاری در کار پرستاران بالینی

مقدمه: فضای اخلاقی جز مهمی از فضا یا فرهنگ سازمانی است که نه فقط بعد اخلاقی کارکنان سازمان بلکه بازده کاری را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. ارتقا فضای اخلاقی در موسسات بهداشتی درمانی باعث واکنش بهتر پرستاران در برابر تنش اخلاقی و سایر علل ایجاد کننده نارضایتی در محیط کاری و در نهایت ماندگاری در شغل آنها شود.هدف: از این مطالعه بررسی ارتباط بین جو اخلاقی و تمایل به ماندگاری در کار پرستاران شاغل در بیمارستان تامین اجتماعی استان گلستان در سال1392 می‌باشد.مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- همبستگی بود. محیط پژوهش را بیمارستان‌های‌ تامین اجتماعی شهرهای گرگان و گنبد استان گلستان تشکیل می‌دادند. روش نمونه‌گیری به صورت تمام شماری بر روی(165) پرستار انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل سه پرسشنامه؛ اطلاعات دموگرافیک، جو اخلاقی کالن(1993) و تمایل به ماندگاری در کار توسط هانشو(1985) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از رگرسیون خطی تحت برنامه 16 spss انجام شد. یافته‌ها: جو اخلاقی با میانگین(2/11± 2/93) در سطح مطلوب و تمایل به ماندگاری در کار(8/6± 7/33) به میزان متوسط بود. آزمون‌های استنباطی بین جواخلاقی و تمایل به ماندگاری در کار پرستاران اختلاف معنی‌داری را نشان داد. هم چنین ارتباط مستقیم و معناداری بین آنها وجود داشت، طوری که به ازای هر یک نمره افزایش جو اخلاقی12/0شانس تمایل به ماندگاری در کار پرستاران بیشترخواهد شد. (12/0= or، 008/0=p). نتیجه‌گیری: در راستای نتایج مدیران پرستاری می‌توانند برای کاهش تمایل به ترک از کار پرستاران به بهبود فضای اخلاقی محیط کار مبادرت ورزند.