نیمرخ های انگیزش تحصیلی دانشجویان پرستاری و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی: رویکرد فرد- محور

مقدمه: در جریان فعالیت یادگیری، متغیرهای مختلفی چون انگیزش، عزت نفس و روشهای یادگیری میتوانند بر فراگیر تاثیر بگذارند. در این راستا، شواهد پژوهشی حوزه آموزش حاکی از آن است که انگیزش یکی از عوامل مهم در بهبود عملکرد دانشجویان است.هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نیمرخ انگیزشی دانشجویان پرستاری با استفاده از رویکرد فرد- محور و مقایسه پیشرفت تحصیلی با توجه به این نیمرخها انجام گرفته است.مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- علّی مقایسه ای است. تعداد 181 نفر دانشجوی کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری تبریز در سالتحصیلی 91-90، مقیاس انگیزش تحصیلی (ams) را تکمیل نمودند. ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده (73/0 تا 86/0) نشان میدهد که این مقیاس از همسانی درونی نسبتاً بالایی برخورداراست. این مقیاس 28 سوال هفت گزینه ای دارد که سه نوع انگیزش درونی (دانش، موفقیت و تحریک)، سه نوع انگیزش بیرونی (تنظیم بیرونی، تنظیم درونفکن، تنظیم همانندسازی) و بی انگیزشی را اندازه میگیرد. معیار پیشرفت تحصیلی نیز معدل ترم قبل دانشجویان بود. برای تحلیل داده ها با استفاده از نرمافزار spss از روش تجزیه خوشه ای سلسله مراتبی، تحلیل واریانس یک راهه و چند متغیره بهره گرفته شد. یافتهها: براساس نتایج حاصل از تجزیه خوشه ای، سه خوشه انگیزشی برای دانشجویان به دست آمد: 9% در خوشه کمیت پایین (انگیزش درونی و بیرونی پایین و بی انگیزشی بالا)، 46% در کمیت متوسط (سطوح متوسط در سه بعد انگیزشی) و 44% در کمیت بالا (انگیزش درونی و بیرونی بالا و بی انگیزشی پایین) قرار گرفتند. پیشرفت تحصیلی خوشه کمیت پایین، کمتر از سایر خوشه ها بود 0/05) < p). به علاوه، دانشجویان دختر انگیزش خود مختار بالاتری نسبت به دانشجویان پسر داشتند (p < 0/01). از سویی، میزان بی انگیزشی دانشجویان سال چهارم نسبت به سایر دانشجویان بالاتر بود p < 0/005)).نتیجهگیری: یافته های به دست آمده میتواند به مسیولین حوزه آموزش کمک نماید تا با طراحی برنامه های مداخله ای تربیتی در ارتقا