پیش‌بینی امید به زندگی در پرستاران براساس شادکامی، عمل به باورهای دینی و سرسختی روانشناختی

مقدمه: به دلیل استرس های ناشی از سختی کار پرستاران، بهبود ویژگی های روانشناختی آنها از جمله امید به زندگی ضروری به نظر می رسد.هدف: این پژوهش با هدف پیش بینی امید به زندگی در پرستاران براساس شادکامی، عمل به باورهای دینی و سرسختی روانشناختی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی شهر اهواز در سال 1396 بودند که از میان آنان 220 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. تمامی شرکت کنندگان پرسشنامه های امید به زندگی (اسنایدر و همکاران، 1991)، شادکامی آکسفورد (آرگایل و لو، 1990)، عمل به باورهای دینی (گلزاری، 1379) و سرسختی روانشناختی (کوباسا، 1979) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss19 و با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد بین شادکامی (0.483=r)، عمل به باورهای دینی (0.345=r) و سرسختی روانشناختی (0.291=r) با امید به زندگی پرستاران رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. همچنین متغیرهای مذکور به طورمعناداری توانستند 41.1 درصد از تغییرات امید به زندگی پرستاران را پیش بینی کنند که سهم شادکامی بیشتر از سایر متغیرها بود (0.01>p).نتیجه گیری: با توجه به نتایج برنامه ریزان، مشاوران و درمانگران باید به آثار و پیامدهای شادکامی، عمل به باورهای دینی و سرسختی روانشناختی توجه کرده و براساس آنها برنامه های مناسبی برای بهبود امید به زندگی پرستاران طراحی و اجرا کنند.