پیش‌بینی بهزیستی روان‌ شناختی براساس همدلی و خود-دلسوزی در پرستاران

مقدمه: پرستاران شاغل در بخش های مختلف بیمارستان به دلیل شرایط سخت کاری بیشتر در معرض مشکلات بهداشت روان قرار دارند، بنابراین شناسایی متغیرهای کمک کننده برای بهزیستی روانی الزامی است.هدف: این پژوهش با هدف پیش بینی بهزیستی روان شناختی براساس همدلی و خوددلسوزی در پرستاران در سال 1395انجام شد.مواد و روش ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستارانی بودند که در بیمارستان دولتی بوکان مشغول به کار هستند(318=n). حجم نمونه شامل 200 پرستار (110 زن و 90 مرد) بود که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ی همدلی داویس (1983)، خود دلسوزی نف (2003) و بهزیستی روان شناختی ریف (1980) بود. میزان آلفای کرونباخ برای اعتبار بخشی ابزار به ترتیب (0/75، 0/81 و 0/71) بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام بود. داده های در نرم افزار spss نسخه 24 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین همدلی و خوددلسوزی با بهزیستی روان شناختی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد(0.01> p). نتایج رگرسیون نشان داد که همدلی با ضریب بتای (0/56) بیشتر از خوددلسوزی با ضریب بتای(0/49) بر روی بهزیستی روان شناختی پرستاران اثر دارد. همچنین از بین مولفه های همدلی دغدغه همدلانه با ضریب بتای (0/40) بیشترین و از بین مولفه های خوددلسوزی احساس مشترک انسانی در مقابل انزوا با ضریب بتای (0/42) بیشترین تاثیر را بر بهزیستی روان شناختی داشته اند.نتیجه گیری: تقویت میزان همدلی و خوددلسوزی در پرستاران در حین آموزش و کار توسط سرپرستاران ضروری است و تاثیر مثبتی بر افزایش بهزیستی روانی آنها دارد.

Prediction of psychological well-being based on empathy and self-compassion among nurses

Introduction: Nurses working in different parts of the hospital are more exposed to mental health because of more severe working conditions, so it is imperative to identify the variables that contribute to psychological wellbeing.Aim: The purpose of this study was to predict psychological wellbeing based on empathy and selfcompassion in Boukan city (2016) nurses.Material Method: This study was descriptive correlational. The statistical population included all nurses working at Boukan hospitals (N = 318). The sample size was 200 nurses (110 female 90 male) selected by available sampling method. The research tools were Davis's empathy questionnaire (1983), selfcompassion of Neff (2003) and psychological wellbeing of Ryff (1980). ByAlpha Cronbach the reliability was (0.75, 0.81 and 0.71)respectively. The data analysis methods were Pearson Correlation Coefficient and Stepwise Regression. Data analyzed by SPSS 21software.Results: The results showed that there is a positive andsignificant relationship between empathy and selfcompassion with psychological wellbeing (P le; 0.01). Regression results showed that empathy with beta coefficient (0.56) was more than selfcompassion with beta coefficient (0.49) on nurses'psychological wellbeing. Also among empathic components, the empathic concern was the highest with beta coefficient (0.40) and among selfcompassion components the common feeling of isolation versus beta coefficient (0.42) had the greatest impact on psychological wellbeing.Conclusion: It is necessary to increase empathy and selfcompassion in nurses during education and work by head nurses will positive effect on their psychological wellbeing.