اثر غیرمستقیم باز بودن به تجربه و عملکرد شغلی پرستاران: میانجیگرهای شخصیت پویا، برازندگی حرفه‌ای و موفقیت شغلی ادراک‌شده

مقدمه: توجه به عملکرد شغلی کارکنان که از میان آن ها پرستاران بزرگ ترین بخش از نیروی انسانی نظام سلامت را تشکیل می دهند، یکی از عوامل موفقیت سازمانی است و استفاده از نیروی انسانی کارآمد در سازمان ها، دغدغه تمام مدیران است.هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش میانجی گری برازندگی شغلی، موفقیت شغلی ادراک شده و شخصیت پویا در رابطه با باز بودن به تجربه بر عملکرد شغلی پرستاران بیمارستان های اهواز است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی با رویکرد معادلات ساختاری است که در سال (1394) انجام شد. الگوی پیشنهادی در یک نمونه ی (256) نفری از پرستاران بیمارستان های اهواز که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند، آزموده شد. اطلاعات توسط (5) پرسشنامه شامل برازندگی حرفه ای آدامز، وبستر و بایراسکی (2010)، موفقیت شغلی ادراک شده گربنر، ایلفرینگ و سمر (2008)، شخصیت پویا سیبرت، کرانت و کرایمر (1999)، بعد شخصیتی باز بودن به تجربه آزمون نئو پیآی آر مک کری و کاستا (1985) و عملکرد شغلی تن هورن و رو (1988) جمع آوری گردید که ضرایب پایایی این پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب (0.69، 0.69، 0.83، 0.89، 0.81) به دست آمد. برای ارزیابی الگوی پیشنهادی و آزمون اثرهای واسطه ای از تحلیل معادلات ساختاری و روش بوت استراپ استفاده گردید. یافته ها: بیانگر تطابق و برازش الگوی پیشنهادی با داده های واقعی بود میانگین مجذورات خطای تقریب، شاخص برازندگی تطبیقی و شاخص نیکویی برازش به ترتیب، 0.07، 0.98 و 0.98 به دست آمد. علاوه بر آن نتایج نشان دادند که برازندگی شغلی، موفقیت شغلی ادراک شده و شخصیت پویا میانجیگرهای مناسبی در تبیین تاثیر باز بودن به تجربه بر عملکرد شغلی محسوب می شوند.نتیجه گیری: براساس یافته های به دست آمده مدیران سازمان ها باید شرایطی را برای ارتقاءی سطح عملکرد شغلی با فراهم آوردن محیطی برای برازنده نمودن بیشتر حرفه و کمک به درک بهتر موفقیت شغلی و ایجاد محیطی جهت بالنده نمودن صفات شخصیتی فراهم آورند.