بررسی فرآیند حمل و جابجایی بیمار بین تخت و برانکارد ‌و مشکلات ناشی از آن در محیط‌های بیمارستانی

مقدمه: اختلالات اسکلتی- عضلانی از عوامل اصلی ناتوانی های شغلی در کارکنان مراقبت‌های بهداشتی است که حمل و جابجایی بیمار از دلایل مهم آن است. هدف این مطالعه شناسایی شرایط خطرناک مرتبط با حمل و جابجایی افراد بستری در بیمارستان ها بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی،‌ اطلاعات مربوط به فعالیت های جابجایی بیمار در 23 بخش از سه بیمارستان بزرگ شیراز با استفاده از پرسشنامه پژوهشگر ساخت به‌صورت مصاحبه با حداقل 23 نفر گردآوری شدند. تعداد جابجایی های دستی در شیفت کاری،‌ میزان توانایی بیمار برای جابجا شدن، آسیب نواحی مختلف بدن پرسنل و ضرورت وجود وسایل کمکی مکانیکی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: جابجایی‌های دستی بیمار در 70% از بخش ها بیشتر از 5 بار در یک شیفت کاری بوده و در بیش از 70 درصد از بخش‌ها بیماران خیلی کم و یا اصلاً قادر به همکاری جهت انتقال نبودند. در بیش از 80% بخش ها پرسنل دارای وظیفه جابجایی بیمار دچار آسیب نواحی مختلف بدن بوده که شایع‌ترین آن کمردرد (78/48%) بود. وجود وسایل کمکی مکانیکی توسط اکثر (95%) آزمودنی ها ضروری و مفید دانسته شده و به نفع پرسنل، بیمار و بیمارستان قلمداد گردید.نتیجه گیری: در اکثر بخش ها بیماران نیازمند کمک دیگران جهت انتقال به تخت و یا برانکارد هستند. اکثر این جابجایی ها به‌صورت دستی و به کمک پرسنل درمانی انجام می گیرد. شیوع ابتلا به آسیب های اسکلتی- عضلانی در اندام های مختلف بدن پرسنل مسیول بالا بوده و اجرای اقدامات ارگونومیک مانند استفاده از وسایل کمکی در این زمینه ضروری است.