همبستگی روش های آستراند و ACSM در برآورد بیشترین ظرفیت هوازی (VO2-max)

مقدمه: از بیشترین ظرفیت هوازی (vo2-max) می توان به منظور سنجش وضعیت قلبی- تنفسی افراد و به دنبال آن ایجاد تناسب فیزیولوژیک بین کار و کارگر استفاده نمود. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین دو روش آستراند و acsm در برآورد بیشترین ظرفیت هوازی و تعیین عوامل موثر بر آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز، صورت پذیرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 104 نفر (54 مرد و50 زن) از دانشجویان به صورت داوطلبانه شرکت نمودند ( 18 تا 28 سال). افراد به وسیله آزمون پله (پروتکل آستراند و acsm) مورد ارزیابی قرارگرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای بود که از بخش های مجزا شامل ویژگی های دموگرافیک (سن، جنس و ... )، ویژگی های آنترپومتریک (قد، وزن وbmi ) و فیزیولوژیک (vo2-max) تشکیل شده بود. یافته ها: نتایج نشان داد که بیشترین ظرفیت هوازی براوردشده از طریق پروتکل آستراند و acsm به ترتیب (825/0±) 21/3 ،(707/0±) 13/3 لیتر در دقیقه می باشد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که همبستگی میان بیشترین ظرفیت هوازی براوردشده از طریق دو پروتکل آستراند و acsm بالاست (958/0=r). همچنین بین بیشترین ظرفیت هوازی براوردشده (پروتکل آستراند و acsm) با وزن، قد، bmi و تعداد ساعات ورزش در هفته ارتباط معناداری وجود داشت.نتیجه گیری: بین دو روش براورد بیشترین ظرفیت هوازی (پروتکل آستراند و acsm) همبستگی بالایی وجود داشت. از متغیرهایی همچون وزن، قد، bmi و تعداد ساعات ورزش در هفته می توان به عنوان عوامل موثر نام برد.