بررسی اثر تمرین تعادلی بر کنترل پاسچر افراد با بی ثباتی مزمن مچ پا در برابر اغتشاشات بیرونی

اهداف: اسپرین مچ پا منجر به کاهش در حس عمقی و آگاهی از حس حرکت شده و تبعات حرکتی را در بر دارد. از طرفی آسیب این مفصل، عامل مهمی در کاهش تعادل و در نتیجه آسیب مجدد می‌باشد. تقویت عوامل موثر در حفظ تعادل و کنترل پاسچر و از جمله حس عمقی می‌تواند به عنوان یک راهبرد اساسی در درمان مشکلات تعادلی و پاسچرال و همچنین آسیب‌های افراد باشد.روش ‌‌‌کار: 30 فرد مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا در این مطالعه‌ی نیمه تجربی به طور تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند از هر دو گروه پیش‌آزمون گرفته شد و گروه آزمون شش هفته تمرینات تعادلی در برابر اغتشاش انجام داد. مجدداً از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه بررسی گردید. عملیات آماری در سطح معنی‌داری  0/05≥α انجام شد.یافته‌ها: شاخص کنترل پاسچر در افراد گروه آزمون در وضعیت‌های اول بیشتر و در وضعیت ششم، کمتر از سایر وضعیت‌ها بود. میانگین شاخص کنترل پاسچر در افراد گروه آزمون نسبت به گروه شاهد معنی‌دار بود (0/05 ≥α ).نتیجه‌گیری: انجام تمرینات تعادلی یا تمرین روی سطوح ناپایدار همراه با درگیری گیرنده‌های حس عمقی، احتمالاً باعث می‌شود عضلات به طور فعال‌تری درگیر شوند و سیستم عصبی مرکزی تحریکات مناسب‌تر و موثرتری از اعصاب آوران گیرنده‌های حسی مختلف دریافت نمایند و بدین صورت این تمرینات باعث بهبود کنترل پاسچر می‌گردد. 

evaluation of the effect of balance training on postural control in people with chronic ankle instability against external disturbances

objectives: ankle sprain leads to a decrease in proprioception and awareness of the sense of motion with motor consequences. on the other hand, damage to this joint is an important factor in affecting balance and consequently reinjury. strengthening the factors that help maintain balance and posture, can be a basic strategy in the treatment of balance and postural problems, as well as injuries.methods: in this quasiexperimental study, 30 patients with chronic ankle instability were randomly divided into experimental and control groups. both groups were pretested and the experimental group performed core stability exercises against gravity for six weeks. posttest was taken again from both groups. data were analyzed using oneway analysis of covariance. statistical operations were performed at a significant level of α ≤ 0.05.results: postural control index in the experimental group was higher in the first position and lower than the other in the sixth position. the mean of the postural control index in the experimental group was significant compared to the control group (α ≤ 0.05).conclusion: performing exercises for core stability or training on unstable surfaces deploying sensory receptors is likely to cause the muscles to be more actively involved and the central nervous system to receive more appropriate and effective stimuli from the nerves of different sensory receptors, and thus this exercises improve postural stability.