بررسی تاثیر ارگونومی مشارکتی بر سطح رضایت‌مندی و پتانسیل انگیزش شغلی کارکنان یک آزمایشگاه تشخیص طبی در اصفهان

زمینه و هدف: یکی از اثربخش ترین روش های مدیریت ریسک فاکتورهای ارگونومی در محیط کاری دخیل کردن کارکنان در شناسایی و ارزیابی این ریسک ها و درنهایت طرح ریزی و اجرای مداخلات از سوی خود آنهاست؛ بنابراین هدف مطالعه حاضر اجرای برنامه ارگونومی مشارکتی با تکیه بر انتقال دانش ارگونومی به کارکنان و بررسی تاثیر مداخلات حاصل از این برنامه بر شاخص های ماکروارگونومی است.روش کار: مطالعه پیش رو به صورت مداخله ای نیمه تجربی با همکاری یازده نفر از کارکنان یکی از آزمایشگاه های تشخیص طبی انجام شده است. برای این منظور، از ابزارهای پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا و شناخت شغل واگنر استفاده شد. برنامه ارگونومی مشارکتی این مطالعه براساس راهنمای کلینیک بهداشت شغلی اُنتاریو کانادا (occupational health clinics for ontario workers inc (ohcow اجرا شد. تفاوت سطح مولفه هایی همچون رضایت شغلی و افزایش توان انگیزشی کارکنان، قبل و بعد از اجرای مداخلات حاصل از برنامه ارگونومی مشارکتی ohcow، با استفاده از نرم افزار spss نسخه 23 در این محیط کاری بررسی شد.یافته ها: میزان رضایت شغلی قبل و بعد از اجرای مداخلات ارگونومی مشارکتی با وجود افزایش نسبی، تفاوت معنی داری نداشت، اما در یکی از مقیاس های آن یعنی »جو سازمانی «، تغییر معنی داری ایجاد شده بود (0/016=p). همچنین توان بالقوه انگیزشی کارکنان بعد از اجرای مداخلات در مقایسه با قبل از آن افزایش معنی داری داشت (0/013=p).نتیجه گیری: در این مطالعه از ارگونومی مشارکتی با هدف بهبود برخی جنبه های ماکروارگونومی استفاده شد. براساس نتایج، ارگونومی مشارکتی می تواند برخی مقیاس های رضایت شغلی و توان انگیزشی را در میان کارکنان افزایش دهد. درنهایت پیشنهاد می شود زمان بیشتری برای تاثیرگذاری مداخلات در نظر گرفته شود.

The Effect of Participatory Ergonomic Interventions on the Level of Satisfaction and the Motivating Potential Score of Employees of a Medical Diagnostic Laboratory in Isfahan

Background and Objectives: One of the most effective methods for managing ergonomic risk factors in the workplace is to involve employees in identifying and assessing ergonomic risk factors and ultimately designing and implementing interventions by themselves. Therefore, this study aimed to implement a participatory ergonomic program, focusing on the transfer of ergonomic knowledge to employees, and to examine the effects of interventions on the macroeconomic indexes. Methods: This semiexperimental interventional study was carried out in cooperation with all staff of one of the medical diagnostic laboratories in Isfahan (11 people) in 2017. A participatory ergonomic program was implemented based on the Occupational Health Clinics for Ontario Workers Inc. (OHCOW) Guide. Then, the differences in the level of macro ergonomic elements such as job satisfaction and increase in motivating potential score of employees were studied before and after the interventions resulting from participatory ergonomic program (OHCOW) in this work environment. The data was analyzed using SPSS 23.Results: Job satisfaction before and after ergonomic interventions had no significant difference (a relative increase), but in one of the scales, namely organizational climate, there was a significant change (P=0.016). Also, the motivating potential score of employees after the intervention was significantly higher than before (P=0.013).Conclusion: In this study, participatory ergonomics were used to improve some aspects of macro ergonomic elements. Based on the results of this study, participatory ergonomics can increase some job satisfaction scores and motivating potential score of employees. Finally, it is suggested that allocate a longer duration for intervention utilization.