بررسی ارتباط اختلالات اسکلتی-عضلانی و کیفیت زندگی در کارکنان بیمارستان‌های منتخب استان گلستان

زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی-عضلانی یکی از آسیب های محیط کاری است که بر کیفیت زندگی کارکنان تاثیر می گذارد و سبب کاهش سلامت جسمی، روانی و بهره وری آنها می شود. این مطالعه با هدف بررسی رابطه اختلالات اسکلتی-عضلانی و کیفیت زندگی در کارکنان بیمارستان های منتخب استان گلستان انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی-تحلیلی است که جامعه آماری آن 770 پرسنل بیمارستان های منتخب استان گلستان هستند. در نمونه های مطالعه اخیر، 300 نفر از کارکنان گروه های مختلف شغلی به روش نمونه گیری طبقه ای و به صورت تصادفی ساده، به عنوان گروه نمونه مطالعه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه شامل اطلاعات جمعیت شناختی (دموگرافیک)، اختلالات اسکلتی-عضلانی (nordic) و کیفیت زندگی (lancashire) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های t-test مستقل، آنالیز واریانس، رگرسیون خطی چندگانه و نرم افزار spss نسخه 22 صورت گرفت. یافته ها: میان شرایط بروز اختلالات اسکلتی-عضلانی و اختلالات اسکلتی-عضلانی (کلی) در کارکنان ارتباط معنا داری وجود دارد. همچنین متغیر نوبت کاری و اختلالات اسکلتی-عضلانی ارتباط معناداری با هم دارند. میان کیفیت زندگی در سطوح مختلف و متغیرهای جمعیت شناختی، تفاوت معناداری با تاکید بر جنسیت مشاهده می شود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، متغیر جنسیت و نوبت کاری در ابتلا به دردهای اسکلتی-عضلانی موثر است. شیوع بیشترین درد و ناراحتی در طول یک سال مربوط به کمر است که می تواند بر کیفیت زندگی کارکنان تاثیر منفی داشته باشد. درنتیجه بهینه سازی شرایط کاری اهمیت بسزایی دارد.