اثربخشی مداخله ارگونومی در کاهش اختلالات اسکلتی- عضلانی کارگران سالن مونتاژ کامیون

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف ارزیابیریسکارگونومیکوبررسیمیزان اثربخشی مداخلات ارگونومیک بر وضعیت بدنی کارگران سالن مونتاژ کامیون کشنده شرکت سایپا دیزل در سال های 95-1394 طراحی و اجرا شده است.روش کار: این مطالعه از نوع مداخله ای بوده است. افراد مورد مطالعه، 130 نفر از کارگران سالم بودند. تعیین شیوع علایم اختلالات اسکلتی عضلانی با استفاده از نسخه فارسی معتبر پرسشنامه نقشه نگاشت بدن و ارزیابی ارگونومیک ریسک ابتلا به این اختلالات با استفاده از روش ارزیابی سریع مواجهه، قبل و پس از انجام مداخلات ارگونومیک صورت گرفته است.یافته ها: براساس نتایج حاصل از آنالیز پرسشنامه های نقشه نگاشت بدن جمع آوری شده، 0/5 ± 78/5 درصد ازکارگران مورد مطالعه اظهار کرده بودندکه در یک سال گذشته، قبل از شروع مطالعه، حداقل در یکی از نواحی 11 گانه مورد بر رسیدن، دارای علایم اختلالات اسکلتی عضلانی بوده اند. بیشترین علایم در نواحی تحتانی پشتی کمری (51/5 درصد)، فوقانی پشتی (33/8 درصد) و تحتانی پا و ساق پا (18/5 درصد) می باشد. همچنین نتایج حاصل از آزمون های آماری نشان دادند که مداخلات ارگونومیک اجرا شده، در کاهش شیوع علایم اختلالات اسکلتی عضلانی و سطح ریسک ارگونومی محاسبه شده به روش qec در جامعه مورد مطالعه موثر بوده اند و بطور متوسط 44/5 درصد کاهش نشان داده اند.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهند که شیوع علایم اختلالات اسکلتی عضلانی و سطح ریسک ارگونومیک محاسبه شده به روش qec در کارگران صنعت خودروسازی مورد مطالعه، بسیار بالا است و با اجرای مداخلات ارگونومی متناسب با برخی شرایط مورد مطالعه تا حد قابل توجهی کاهش می یابد.