مدل‌های تخمین سطح تماس موثر در آکنه‌های ساختاریافته و مقایسه عملکرد آن‌ها

آکنه‌های ساختاریافته با داشتن سطح تماس بالا در فرآیندهای انتقال جرم نظیر تقطیر،کاربرد وسیعی دارند. سطح تماس مشترک موثر پارامتر مهمی در تعیین بازده انتقال جرم و متفاوت از سطح هندسی آکنه است. در این پژوهش مدل‌های موجود برای پیش‌بینی سطح موثر در آکنه‌های ساختاریافته نظیر مدل ونگ، گوالیتو، اولیجیک و برونازی مورد بررسی و دقت آن‌ها در مقایسه با داده‌های آزمایشگاهی آکنه mellapak 250y، با تغییر پارامترهای فشار عملیاتی، کشش سطحی سیستم، برحسب دبی گاز و مایع مورد سنجش قرار گرفته است. مدل‌های ونگ و گوالیتو با تغییر فشار، خطای کم‌تری در مقایسه با سایر مدل‌ها داشته‌اند، خطای نسبی متوسط برای این دو مدل به‌ترتیب برابر %31 و %44 است. بنابراین به‌دلیل بالا بودن خطاها استفاده از این مدل‌ها توصیه نمی‌گردد. کم‌ترین خطای نسبی متوسط با تغییر کشش سطحی توسط مدل‌های برونازی و اولیجیک به‌دست آمده‌اند که به‌ترتیب برابر %8 و %7 است. نتایج این تحقیق می‌تواند در جهت‌گیری‌های آینده به‌منظور انتخاب مدل مناسب جهت محاسبه سطح موثر استفاده شود.

Comparison of Models for Effective Mass Transfer Area Prediction in Structured Packings

Structured packings with large specific area are widely used in mass transfer processes such as distillation. Effective interfacial area is the key parameter in determination of mass transfer performance, and differs from packing specific area. In present work, different  models for predicting effective interfacial area in structured packings such as Wang, Gualito, Olujic and Brunazzi were presented and accuracy of the models were compared with experimental data of  Mellapak 250Y with respect to the pressure and surface tension of system, in terms of gas and Liquid Loads. Predictive values of Wang and Gualito models are better than others by changing pressure. The mean absolute relative error (MARE) for these models are 31% and 44%, none of these models were recommended for predicting effective interfacial area. Respectively. Brunazzi and Olujic models showed the lowest deviation from experimental data which were 8% and 7%, respectively. The results of this work could be used as a guide to select the best models available for effective interfacial area prediction, and to direct future research in this area.