محدودیت ‌های نوآوری و‌ اصلاحات همشکل ‌گرا در بهبود کیفیت مدیریت مالیه عمومی

از منظر اقتصادی، سلامت عملکرد مالی دولت‌ها را با شاخص‌هایی مانند میزان کسری بودجه بلندمدت و میزان بدهی دولتی به تولید ناخالص داخلی می‌سنجند. اما این شاخص‌های اقتصادی خود معلول کیفیت مدیریت مالیه عمومی ا‌ست. کشورهای درحال‌توسعه از ‌جمله ایران با مسائلی مثل عدم پایداری بدهی دولت یا کسری بودجه مزمن رو‌به‌رو هستند. این کشورها در طی سه دهه گذشته سرمایه‌گذاری‌های مالی عظیم در زمینه طراحی، پیاده‌سازی و استفاده از نوآوری‌های ‌مدیریت مالیه عمومی، استقرار دولت الکترونیک و انتقال و بومی‌سازی فناوری‌های اطلاعات مالی در مدیریت مالیه عمومی انجام داده‌اند اما کماکان نتایج این اصلاحات پایین‌تر از اهداف اولیه بوده‌است. این مطالعه با به‌کار گرفتن نظریه «هم‌شکل‌گرایی نهادی» به عنوان چهارچوب اصلاحاتِ مدیریت مالیه به این سوال پاسخ می‌دهد که «چرا نوآوری‌های مالیه عمومی در برخی زمینه‌ها با احتمال کمتری منجر به موفقیت اصلاحات مدیریت مالیه عمومی ‌می‌شوند». گلوگاه سازوکار‌های همشکل‌گرایی نهادی شرایطی است که؛ 1) ابعاد اصلاحات برای ناظران بیرونی مشاهده‌پذیر نباشد، 2) به فعالیت‌های هسته‌ای و مرکزی سازمان‌ها مرتبط باشد و 3) ذی‌نفعانی را درگیر ‌کند که هنجارهای حرفه‌ای متفاوتی را دنبال می‌کنند و یا مشروعیت خود را از گروه‌های مختلفی می‌گیرند. این محدودیت‌ها در سازوکار تغییر برای 76 کشور در‌حال‌توسعه در فاصله‌ سال‌های 2016 تا 2023 مورد بررسی قرار گرفته‌اند. همزمان با کنترل کردن عوامل سیاسی و اقتصادی این مقاله نشان می‌دهد که ابعادی از مدیریت مالیه عمومی که ماهیت پایین‌دستی، عملیاتی و یا چندساله دارند و تحت نظارت ذی‌نفعان پراکنده (کلیه شهروندان) هستند، احتمال موفقیت کمتری را تجربه می‌کنند. در حالی که قرارداشتن در میان ابعادی که بازیگران متمرکز را درگیر می‌کند یا تحت نظارت بازیگران متمرکز (نظارت غیرمستقیم شهروندان از طریق مجلس) قرار دارد، باعث می‌شود احتمال دست‌یابی به کیفیت بالاتر افزایش یابد.

innovation and isomrphic reforms limits in public finance management reforms

from a macroeconomic perspective, the financial health of a government—and by extension, the entire country—is reflected in its debt sustainability and budget deficit. these indicators stem from the nation’s public finance management (pfm) capacity. over the past three decades, there has been significant investment in transferring financial and fiscal knowledge from advanced economies, along with adopting information technology solutions inspired by best practices and advanced economies. despite these efforts, the results of such financial investments and the development of pfm innovations and technologies have often fallen short of expectations. this study employs the theory of ’institutional isomorphism’ to explore why public finance innovations frequently yield suboptimal outcomes. it finds that the effects of institutional isomorphism are limited when the dimensions of reforms are not visible to external observers, pertain directly to the core activities of the organization, or involve a decentralized set of stakeholders who adhere to differing professional norms and derive legitimacy from various sources. this research evaluates these constraints in 76 developing countries between 2016 and 2023, controlling for political and economic factors. it concludes that pfm reform initiatives that are downstream, operational, decentralized, involve dispersed stakeholders, and have multi-year scopes are less likely to be successful, with respective odds ratios of 0.65, 0.83, 0.85, and 0.56. conversely, initiatives involving centralized actors or overseen by such actors (through indirect citizen supervision via parliament) are more likely to enhance quality, with a higher probability of success, indicated by odds ratios of 1.32 and 1.28.