چارچوب همکاری‌های فناورانه میان مجموعه یکپارچه‌ساز با سایر بازیگران شبکه‌های نوآوری سامانه‌های محصول‌پیچیده

سامانه‌های محصول‌پیچیده یکی از عوامل ایجاد مزیت رقابتی در اقتصاد مدرن است. ویژگی‌هایی مانند ساختار شبکه‌ای و حضور بازیگران متعدد با زمینه‌های دانشی متنوع، سبب می‌شود تا سازمان یکپارچه ساز یا هاب الگوهای همکاری متفاوتی را در مواجهه با هر یک از بازیگران انتخاب کند. این مقاله در پی پاسخ به این سوال است که بر اساس ویژگی‌های مختلف مرتبط با هر یک از بازیگران، محتوای دانش و فناوری مورد تعامل و سایر ویژگی‌های ارتباطی میان طرفین، کدام یک از الگوهای همکاری فناورانه در این شبکه‌ها پیشنهاد می‌شود. پس از مرور ادبیات، شش شاخص اصلی برای تعیین نوع همکاری فناورانه با سه گروه بازیگر اصلی شامل شرکت‌های بزرگ و متوسط صنعتی، شرکت‌های نوپای فناوری محور و دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی شناسایی شد. سپس شش روش اصلی در همکاری‌های سازمان یکپارچه‏ساز با سایر بازیگران شامل برون‌سپاری، لیسانس، اتحاد راهبردی، تحقیق و توسعه مشترک، سرمایه‌گذاری مشترک و ادغام و اکتساب مدنظر قرار گرفت. در نهایت با استفاده از روش تحلیل مد خوشه‌ای و محاسبه ضریب توافق درونی، الگوی پیشنهادی برای همکاری بر اساس وضعیت همکاری در هر یک از شاخص‌های شش‌گانه مشخص شد.

A Technological Collaboration Framework for the Hub and other Actors of Innovation Networks of CoPS

Complex products and systems (CoPS) ​​are one of the factors that create competitive advantage in the modern economy. Features such as network structure and the presence of multiple actors with diverse knowledge backgrounds make the integrator organization (hub) forced to choose different types of collaboration with each actor. This research seeks to answer the question of what kind of technological collaboration is proposed on the basis of the various characteristics associated with each actor, the content of the interaction knowledge and technology and other communication features between the parties. After reviewing the literature, six key indicators were identified to determine the type of technology collaboration with three major actor groups including large and mediumsized companies, new technology base firm, and universities and research centers then Six main approaches were considered in integrating collaboration with other actors, including outsourcing, licensing, strategic alliances, joint research and development, joint ventures and merge and acquisitions. Finally, using the cluster mode analysis method and calculating the internal coefficient of agreement, the proposed method for collaboration based on cooperation status in each of the six indicators was identified.