نقد و بررسی شبهات کتاب «اصول مذهب الشیعه» دربارۀ بداء

اعتقاد به آموزۀ «بداء» از مشخصات شیعۀ دوازده‌امامی است و سایر فرقه‌های شیعی و اسلامی یا منکر آن هستند یا در مصادیق بداء با شیعۀ دوازده‌امامی متفاوتند؛ در نتیجه هنگام مواجهه با این آموزه، شبهات بسیاری را مطرح کرده‌اند. این مقاله به نقد و بررسی شبهات ناصر القفاری، مولف کتاب اصول مذهب الشیعۀ الامامیۀ الاثنی عشریه می‌‌پردازد و با توجه به معنای اصطلاحی «بداء» و اعتقاد مکتب تشیع به علم و قدرت نامحدود خداوند، نشان می‌‌دهد که بداء آن هنگام که برای خداوند استعمال می‌‌شود، به معنای آشکار ساختن و نمایاندن است و این ظهور برای بشر است که اتفاق می‌‌افتد؛ لذا به هیچ وجه مستلزم استناد جهل یا حدوث علم به خدا و یا برتری اهل‌بیت‌ بر خداوند و یا غلو در جایگاه آنان نیست. هم‌چنین اعتقاد به این آموزه، برخلاف اعتقاد یهود به محدود بودن قدرتِ حق‌تعالی، اذعان به قدرتِ نامحدود خداوند است