حق تشریع امام بین نفی و اثبات

برخی اندیشمندان امامیه بر پایه مستنداتی از عقل و نقل، حقّ تشریع را از امام نفی کرده‌ و نقش امام را تنها مبلّغ شریعت دانسته‌اند؛ مستنداتی نظیر آیات نخستین سوره مبارکه «نجم»، آیات و اخباری که از بیان تمامی احکام در کتاب خدا حکایت دارد، ادله‌ای که از کامل شدن دین در عصر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم خبر می‌دهد، احادیثی که از املای احکام توسط پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بر امیرالمومنین علیه السلام پرده برمی‌دارد، احادیثی که ایمه علیهم السلام فرموده‌اند: با نظر خود چیزی نمی‌گویند و سایر ادله‌ای که مجالی برای تشریع امام باقی نمی‌گذارد. نوشتار پیش‌رو، به مهم‌ترین براهین نفیِ این مقام از دیدگاه برخی صاحب‌نظران پرداخته و در نهایت، ناکارآمدیِ آن را به اثبات رسانده است.