بررسی انتقال گناهِ زنا و آلودگی آن به فرزندان

«زنا» از گناهانی است که آثار و پیامدهای آن، فرزندِ به‌وجودآمدة از گناه والدین را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. برخی از این پیامدها، همان آثار ارتکاب گناه است. بنابراین مسئلة بسیار مهم دربارۀ چنین فرزندانی، این است که چرا آنان که هیچ سهمی در گناه والدین خود نداشتند، اما باید نتایج و پیامدهای گناه، دامن گیرشان شود؟ آیا به راستی آنان گنهکارند؟ اخبار فراوانی را که از خباثت ذاتی آنان حکایت می کند، چه باید کرد؟ اگر به راستی آنان آلوده و گنهکارند، گناهشان جبری است نه اختیاری؛ در این صورت، تکلیف به آنان با چالشی مهم روبه‌رو می شود. در بررسی انجام‌گرفته و با در نظر گرفتن دلایلی که بر مسئولیت شخصی اعمال و نتایج آن دلالت می کنند، روشن می شود که نه تنها زنازاده، گناه والدین را به ارث نبرده، بلکه آلودگی این گناه نیز به او سرایت نکرده و در نتیجه اختیار او از بین نرفته است. تنها تفاوت او با دیگران، داشتنِ زمینه و استعدادی نامناسب است که سببِ میل بیشتر او به انجامِ گناه می شود.