بررسی ارتباط عملکرد خانواده با سازگاری فردی معلولین ضایعه نخاعی تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان الیگودرز

هدف: ضایعه نخاعی منجر به ایجاد تغییرات کلی در ساختار خانواده و مشکلات سازگاری برای فرد معلول می‌شود. اعضای خانواده که از این افراد مراقبت می‌کنند و تعامل نزدیکی با آنها دارند با تاثیرپذیری از این مسئله، دچار مشکلات جدیدی شده و فشارهای روانی زیادی را متحمل می‌شوند. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط عملکرد خانواده با سازگاری فردی معلولین ضایعه نخاعی تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان الیگودرز انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی_تحلیلی از نوع مطالعات همبستگی است. نمونه این پژوهش را 50 نفر از معلولین ضایعه نخاعی و مراقب اصلی آنها در خانواده تشکیل داد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، عبارت بودند از پرسشنامه عملکرد خانواده و پرسشنامه سازگاری فردی کالیفرنیا. برای تجزیه و تحلیل داده‌های بدست آمده از آزمونهای آماری کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های آماری نشان داد که بین متغیرهای حل مشکل (0/455=pearson)، ایفای نقش(0/327=pearson)، آمیزش عاطفی (0/465=pearson)، کنترل رفتار(0/312=pearson)، کارکرد عمومی (0/330=pearson)  عملکرد خانواده و سازگاری فردی معلولین رابطه معناداری وجود دارد (0/01>p). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشانگر آن است که عملکرد خانواده می‌تواند بر سازگاری فردی معلولین ضایعه نخاعی تاثیر بگذارد. بنابراین با تمسک به روشهایی که طی آن عملکرد خانواده بهبود یابد، می‌توان سازگاری فردی معلولین ضایعه نخاعی را بهبود بخشیده و به تبع آن سلامت معلولین و کل خانواده آنها را ارتقا داد.