تاثیر یک دوره برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر عملکردهای حرکتی تعادل و قدرت عضلانی پسران مبتلا به سندرم داون

هدف: سندرم داون شایعترین اختلال کروموزومی و شایعترین علت ژنتیکی کم توانی ذهنی در انسان است. هدف از این مطالعه تاثیر یک دوره برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر عملکردهای حرکتی تعادل و قدرت عضلانی پسران مبتلا  به سندرم داون است. روش بررسی: 20 پسر مبتلا به سندرم داون با سن 1220 سال به طور تصادفی در دو گروه تجربی 10 نفر و گروه کنترل 10نفر قرار گرفتند. گروه تجربی، تحت برنامه تمرینی ترکیبی به مدت 4560 دقیقه در روز و 3 بار در هفته، به مدت 8 هفته  قرا گرفتند. برای ارزیابی قدرت عضلانی و تعادل در افراد مبتلا به سندرم داون، نیروی  عضلانی با دینامومتر دستی (mmt , north coast, usa) و تعادل با شارپند رومبرگ (0/91 0/90=r) با چشمان باز و بسته  اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون آماری واریانس دو طرفه (anova) با اندازه گیری مکرر استفاده شد(0/05≥p). یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه های مکرر نشان داد که قدرت flexion زانو (0/05≥p)، extension  زانو(0/05≥p)، flexion ران(0/05≥p)، extension  ران(0/05≥p)، plantar flexion مچ (0/05≥p)، dorsiflexion مچ(0/05≥p) و همجنین تعادل ایستا با چشمان باز (سطح سفت) (0/05≥p)، تعادل ایستا با چشمان بسته (سطح سفت)  (0/05≥p) ، تعادل ایستا با چشمان باز (سطح نرم) (0/05≥p)، تعادل ایستا با چشمان بسته (سطح نرم) (0/05≥p)، در گروه تمرینی به طور معناداری بهتر از گروه کنترل می باشد. نتیجه گیری: برنامه ترکیبی قدرتی و حس عمقی  تعادل و  پاسچرال در کودکان مبتلا به سندرم داون را بهبود می بخشد که ممکن است به علت افزایش قدرت عضلانی و یکپارچه سازی ورودی حس عمقی باشد.