مقایسه راستای آناتومیک ران و زانو در دوندگان نخبه مبتلابه سندروم استرس داخلی درشت نی

هدف: سندروم استرس داخلی درشت نی وضعیتی شامل افزایش درد در دو سوم دیستال استخوان درشت نی و در لبه ی خلفی داخلی این استخوان می باشد. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی تفاوت راستای آناتومیک ران و زانو در دوندگان دارای سندروم استرس داخلی درشت نی می باشد. روش بررسی: نمونه آماری مورد مطالعه در تحقیق حاضر 70 دونده نخبه پسر می‌باشد که در دو گروه مبتلا به سندروم استرس داخلی درشت نی و گروه کنترل قرار گرفتند. متغیرهای زانو ضربدری و پرانتزی (شاخص imic)، زانوی عقب رفته، زاویه q، anteversion ران، چرخش داخلی و خارجی مفصل ران در این افراد اندازه‌گیری شدند. اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از روش آماری تی مستقل و نرم افزار spss نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که بین میانگین زانوی عقب رفته، anteversion ران و دامنه چرخش خارجی مفصل ران در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی‌داری وجود دارد، به طوری که میزان باز شدن بیش ازحد زانو (2/62± 6/0) (2/33 ±3/51) و anteversion ران (2/87 ± 16/7) (2/52 ± 14/38) در گروه مبتلا بیشتر می‌باشد و همچنین افراد گروه مبتلا به سندروم استرس اخلی درشت نی دارای محدودیت دامنه حرکتی چرخش خارجی ران (6/23 ± 30/50) (6/25 ± 33/15) می‌باشند (0/05> p). در حالی که بین میانگین شاخص imic (2/94 ±1/90) (3/30 ± 1/98)، زاویه q (3/20 ± 11/6) (3/90 ± 10/7) و دامنه حرکتی چرخش داخلی ران (5/98 ± 32/3) (5/06 ± 31/8) در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی‌داری یافت نشد (0/05>p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر احتمالا زانوی عقب رفته، افزایش زاویه q، افزایش میزان anteversion و محدودیت در چرخش خارجی مفصل ران از عوامل موثر و خطر زا در وقوع سندروم استرس داخلی درشت نی می‌باشند، که می‌توان با تشخیص به موقع ناهنجاری و مداخله زود هنگام از وقوع این آسیب پیشگیری نمود.