اثر استفاده از بریس بر طول تار عضلات تنه و کمر بیماران اسکولیوز ایدیوپاتیک حین راه رفتن

هدف:  اسکولیوز ایدوپاتیک نوجوانی یک ناهنجاری ستون فقرات می‌باشد که در آن انحنای جانبی ستون مهره‌ها با چرخش مهره‌ها همراه است. بریس بر کاهش و کنترل پیشرفت انحنا اثر دارد با این وجود چگونگی تغییر طول تارهای عضلانی مشخص نیست. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر استفاده از بریس بر طول تار عضلات تنه و کمر بیماران اسکولیوز ایدیوپاتیک حین راه رفتن بود. روش بررسی: تعداد 5 دختر مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک با انحنای c شکل (راس انحنای سه نفر به چپ و دو نفر به راست) با میانگین سن، قد و وزن به ترتیب1/16±12/68 سال، 0/08±1/53 متر و6/1±35/6 کیلوگرم به صورت نمونه در دسترس و 5 دختر سالم با دامنه قد و وزن و جنس مشابه در این مطالعه شرکت کردند. سیستم تحلیل حرکتی و یک صفحه نیروی جهت ثبت متغیرهای کینماتیکی (دامنه حرکتی مفاصل) و کینتیکی(قله گشتاور عضلانی، نیروهای تماس مفصلی و طول تار عضلانی) استفاده شدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss  در سطح معنی‌داری0/05=α) تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: تغییرات طول عضله اکسترنال ابلیک بیماران اسکولیوز 4 میلیمتر در سمت راست (0/02=α) و 18 میلیمتر‌ در سمت چپ (0/01=α) کمتر از گروه سالم بود. دامنه حرکت مفصل ران بیماران اسکولیوز در صفحه عرضی به مقدار 6/5 درجه از گروه سالم کمتر بود (0/01=α). چرخش لگن در بیماران اسکولیوز به مقدار 9/8 درجه درصفحه افقی از گروه سالم کمتر بود (0/04=α). نتیجه‌گیری: اکثر متغیرهای کینتیکی، کینماتیکی و نیروی تماس مفصلی بین افراداسکولیوزی و سالم و همچنین در سمت تحدب و تقعر تفاوت معنی‌دار نداشت که می تواند نشانگر آن باشد که بریس در کاهش دامنه حرکتی لگن و تنه بیماران اسکولیوز مفید است. بنابراین بریس در جلوگیری از پیشرفت بیماری، نامتقارن ساختن نیروی تماس مفصلی و طول تارهای عضلانی می‌تواند موثر باشد. با این حال توان‌بخشی در جهت افزایش طول تارهای عضله اکسترنال ابلیک سمت تحدب و تقعر بیمارانی که از بریس استفاده می‌کنند باید مد نظر متخصصین توانبخشی قرار گیرد.