رابطه بین «الگوی استفاده از زمان» و جنبه های رشد و نمو کودکان بر مبنای طبقه بندی بین‌المللی کارکرد (یک بررسی متون روایی)

هدف: الگوی مطلوب استفاده از زمان می‌تواند منجر به رشد و بالندگی کودکان و نوجوانان شود. آگاهی از این موضوع که چگونگی استفاده از زمان می‌تواند چه تاثیری بر ویژگیها و رشد کودک بر جای بگذارد، می‌تواند در برنامه‌ریزی صحیح و مدیریت زمان توسط خانواده‌ها و سازمانهای مسئول بسیار سودمند باشد. بنابراین هدف مطالعه حاضر عبارت بود از بررسی رابطه الگوی استفاده از زمان با ویژگیهای فردی، رشد و پیشرفت کودکان و نوجوانان بر مبنای سطوح طبقه‌بندی بین المللی کارکرد. روش بررسی: در این مطالعه از روش بررسی روایی استفاده شد. فرایند مطالعه شامل جستحوی مقدماتی و انتخاب کلید واژه‌ها، مشخص نمودن راهبرد جستجو، جستجوی سازمان یافته، بررسی اجمالی عناوین مقالات و پایان نامه‌ها، بررسی یافته‌های اولیه و تطبیق آن با ملاکهای ورود مقالات به مطالعه با استفاده از مطالعه چکیده مقالات، مشخص نمودن مطالعات مرتبط، مطالعه و تحلیل متن کامل مقالات و جمع‌بندی و نتیجه‌گیری نهایی بود. جهت گردآوری اطلاعات از جستجوی پایگاه داد های pubmed، sciencedirect و proquest  با استفاده از کلید واژه‌های “time use”، child، adolescent در محدوده زمانی ده ساله از ابتدای سال 2005 تا 2015 استفاده شد. یافته‌ها: در جسجوی اولیه با استفاده از کلیدواژه‌ها تعداد 658 مقاله و پایان‌نامه یافت شد که پس از بررسی عناوین و حذف موارد تکراری تعداد 243 یافته و بعد از مطالعه چکیده‌ها تعداد 64 یافته باقی ماند و پس از مطالعه متن کامل مقالات، تعداد 19 مقاله با ملاکهای ورود همخوانی داشتند. یافته‌های نهایی شامل 10 محور بود که سطوح مختلف طبقه‌بندی بین‌المللی کارکرد شامل سطح ساختارها و کارکردهای بدنی، سطح فعالیت و سطح مشارکت را در بر می‌گیرد. نتیجه‌گیری: یافته‌های حاصل از مطالعه پشنهاد می‌کند که الگوی استفاده از زمان در هر سه سطح کارکرد بر مبنای طبقه‌بندی بین‌المللی کارکرد (مشتمل بر سطوح کارکردها و ساختارهای بدنی، فعالیت ها و مشارکت) رابطه معناداری با چاقی و شاخص توده بدنی، مشکلات رفتاری، کارکردهای اجرایی، افسردگی، تاخیر رشد، فعالیتهای مناسب رشد، رفتارهای مسئله‌دار و پر خطر، دست آوردهای تحصیلی و خواب دارد و جهت هرگونه اظهار نظر دقیق و علمی در این خصوص نیاز به پژوهشهای بیشتری وجود دارد.