تغییرات رفرکتیو بعد از جایگذاری مایورینگ

هدف: بررسی تغییرات عیوب انکساری و حدت بینایی قرنیه قبل و شش ماه بعد از عمل جایگزاری مایورینگ در بیماران با قوز قرنیه در بیمارستان فارابی تهران، ایران. روش بررسی: این مطالعه گذشته‌نگر پرونده 34 چشم 28 بیمار قوز قرنیه‌ای با میانگین سن 7/41±29  که تحت عمل مایورینگ قرار گرفتند و بعد از 6 ماه  ارزیابی مجدد شده بودند، مورد بررسی قرار می‌دهد. دراین مطالعه حدت بینایی دور اصلاح شده، نتایج انکساری و داده‌های پنتاکم (اکولوس gmbh) ارزیابی شدند. درهمه‌ی بیماران مرکز قرنیه شفاف بود و امکان تجویز یا تحمل لنز برای آنها وجود نداشت و ضخامت مرکزی قرنیه در همه‌ی نمونه‌ها بیشتر از 360 میکرومتر بود. یافته‌ها: شش ماه بعد از عمل جراحی میانگین حدت بینایی دور اصلاح شده (در سیستمlogmar) به طور معنی‌داری از 0/30±0/22 به 0/20±0/20بهبود پیدا کرد (0/006=p) و میانگین عیب انکساری اسفریکال از 3/76 ±4/66 دیوپتر به 3/72±1/48  دیوپترکاهش پیدا کرد (0/001=p). میانگین عیب انکساری سیلندریکال  از 3/15±4/27  دیوپتر به 1/63±2/18 دیوپتر کاهش پیدا کرد (0/001=p). درصد فراوانی محورهای سیلندریکال رفرکشن قبل از عمل به ترتیب 21%، 44% و 35% موافق قاعده، مایل و مخالف قاعده بودند و بعد از عمل به ترتیب  18% ، 24% و 58% محورهای موافق قاعده، مایل و مخالف قاعده شده اند. نتیجه‌گیری: عمل مایورینگ بهبود قابل توجهی در حدت  بینایی دور اصلاح شده، عیب انکساری  اسفریکال و سیلندریکال و میزان آستیگماتیسم قرنیه فراهم می‌کند.