بررسی فراوانی بیماریهای قارچی سطحی و جلدی شهر نیشابور طی پنج سال، یک مطالعه گذشته نگر

هدف: بیماریهای قارچی سطحی و جلدی هنوز از علل مهم عفونتهایی هست که پوست، مو و ناخن را درگیر می‌کنند. این بیماریها به علت آلودگی محیط و عدم رعایت اصول بهداشتی، در مناطق محروم از شیوع بیشتری برخوردار می‌باشند. لذا در مطالعه حاضر یک بررسی گذشته‌نگر در شهر نیشابور برای شناخت میزان فراوانی بیماریهای قارچی سطحی و جلدی انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه cross sectional در یک دوره زمانی 5 ساله (بین سالهای 1393-1388) به بررسی 1281 بیمار ( 48/9%) 627 مذکر و (15/1%) 654 مونث) مشکوک به عفونت های قارچی سطحی و جلدی پرداخت. تشخیص بیماری از طریق آزمایش های میکروسکوپی مستقیم و توسط لام مرطوب با هیدروکسید پتاسیم 15% (koh) و رنگ‌آمیزی متیلن بلو و گرم انجام شد و سپس داده‌ها توسط نرم افزار spss16  آنالیز شدند. یافته ها: از 1281 بیمار مشکوک، (15%) 196 نفر مبتلا به بیماری های قارچی سطحی و جلدی بودند. فراوانی هر کدام از این بیماری ها بترتیب شامل درماتوفیتوزیس 74/5% (146 مورد)، اونیکومایکوزیس 12/2% (24 مورد)، تیناورسیکالر 8/8% (17 مورد)، اریتراسما 3/5% (7مورد) و کاندیدیازیس جلدی 1‌% (2 مورد) بودند. در ضمن، گروه سنی 4031 سال (21/4%) دارای بالاترین فراوانی بودند. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که بیماریهای قارچی سطحی و جلدی بویژه درماتوفیتوزیس (کچلی‌ها) سهم مهمی را در بین بیماریهای پوستی در این منطقه دارا می‌باشند. بیشترین فراوانی این بیماریها یکی در اواخر اردیبهشت تا آخر مرداد و دیگری اوایل شهریور تا اواخر آذر ماه بود. بنابراین مطالعات اپیدمیولوژیک و تشخیص دقیق بیماریهای قارچی پوستی می‌تواند در پیشگیری و درمان موثر آنها کمک کند.