بررسی حافظه کاری واجی و دیداری و رابطه آن با شدت لکنت در کودکان لکنتی6 تا 12 ساله

هدف: لکنت یکی از شایعترین اختلالات گفتاری است که علت آن به درستی مشخص نیست. طبق مطالعات انجام شده آسیب عملکردهای شناختی همچون حافظه کاری، حافظه دیداری و کلامی در انواع اختلالات گفتار و زبان دیده می‌شود که می‌تواند بوجود آورنده سایر مشکلات در نظر گرفته شود. هدف از این مطالعه بررسی انواع حافظه کاری و تعیین رابطه‌ی آن با شدت لکنت در افراد مبتلا به لکنت می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه از روش نمونه‌گیری غیرتصادفی استفاده شده است. در مطالعه 15 کودک لکنتی 12-6 ساله استفاده شد. کودکان از لحاظ هوشی طبیعی بوده و فاقد هر گونه اختلال همراه بودند مقیاس هوش کلامی  wechsler  (گنجینه لغات و فراخنای ارقام برای ارزیابی حافظه کاری واجی) به کار برده شد و برای ارزیابی حافظه کاری دیداری از آزمون raven رنگی برای کودکان و همچنین برای ارزیابی شدت لکنت کودکان و ورود آنها به تحقیق، از آزمون ssi-3 استفاده نمودیم. یافته‌ها : بررسی‌های انجام شده در مورد رابطه‌ی بین حافظه کاری دیداری و شدت لکنت همبستگی 33% را نشان میدهد .در خصوص ارتباط حافظه کاری عددی با شدت لکنت همبستگی 29% به دست آمد. همچنین ارتباط حافظه کاری کلامی با شدت لکنت با توجه به نمرات خام، همبستگی 26% را نشان می‌دهد. بین سن و شدت لکنت در افراد مورد بررسی این پژوهش، همبستگی مثبت و حدود 49% ارزیابی شد که نشان‌دهنده رابطه تنگاتنگ سن و شدت لکنت در کودکان می‌باشد. نتیجه‌گیری: یافته‌‌های حاصل از این تحقیق نشان دهنده‌ی وجود نقایصی در حافظه کاری واجی (کلامی و عددی) و حافظه دیداری در کودکان لکنتی 12-6 ساله است. همچنین یافته‌ها موید همبستگی بالا بین سن و لکنت می‌باشد. به بیانی دیگر، نتایج حاصل از این پژوهش تاثیر نقص حافظه کاری واجی (عددی و کلامی) وحافظه کاری دیداری بر شدت لکنت و همچنین تاثیر افزایش سن بر شدت لکنت در کودکان را تایید می کند.