مقایسه زمان رسیدن به اوج گشتاور و مدت زمان شتاب گیری در کاراته کاران حرفه ای

هدف: هدفاین تحقیق اندازه گیری تفاوت بین زمان شتاب‌گیری و مدت زمان رسیدن به اوج گشتاور عضلات مفصل زانو قبل و بعد از خستگی عضلانی در کاراته­کاران حرفه­ای زن بود. روش بررسی: 13 زن ورزشکار کاراته­کار نخبه (سن:3/1±5/15سال) با استفاده از دستگاه بایودکس ایزوکینتیک3 در سرعت‌‌‌های 60، 180 و 300 درجه بر ثانیه قبل و بعد از پروتکل خستگی عضلات چهارسرران و همسترینگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته­ ها: تفاوت معناداری در متغیرهای زمان رسیدن به اوج گشتاور و زمان شتاب‌گیری قبل و بعد از خستگی عضلانی در سرعت زاویه­ای60 درجه بر ثانیه مشاهده نشد (0/05p). در سرعت 300 درجه بر ثانیه فقط گروه عضلات همسترینگ، زمان رسیدن به اوج گشتاور و زمان شتاب‌گیری بالاتری را بعد از خستگی عضلانی نشان دادند (0/04=p). نتیجه­ گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که نیازهای عملکردی عضلات خسته زنان کاراته­کار حرفه­ای لزوماً میزان قدرت آن­ها نیست. زیرا زمان رسیدن به اوج گشتاور و همچنین زمان شتاب‌گیری نیز پس از خستگی عضلانی دچار تغییر گردید. با وجود این، خستگی عضلانی می­تواند سبب ایجاد عدم تعادل در بین گروه­های عضلانی به ویژه در سرعت­های بالا شود که احتمال آسیب­دید­گی در مفصل زانو را افزایش می­دهد.