اثر سه برنامه تمرین مقاومتی، تمرین مقاومتی - راه رفتن به جلو و تمرین مقاومتی - راه رفتن به ‏عقب بر عملکرد‎ ‎قلبی و جسمانی مردان میان‌ سال

هدف:تمرین راه رفتن به عقب در مقایسه با راه رفتن به جلو در ترکیب با تمرین مقاومتی و اثر تداخلی آنها کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. لذا هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر سه برنامه تمرین مقاومتی، ترکیبی راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب بر عملکرد جسمانی و قلبی در مردان میان‌سال بود.روش‌ بررسی:در یک طرح تحقیق نیمه‌تجربی، 48 مرد میان‌سال (میانگین سنی 4.3 ± 56.5 سال، میانگین وزنی 4.9 ± 79.4 کیلوگرم و میانگین شاخص توده بدنی 2.9 ± 27 کیلوگرم بر مجذور قد) به مطالعه دعوت و به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: گروه 1) تمرین مقاومتی (8 نفر)، گروه 2) تمرین مقاومتی هوازی راه رفتن/ دویدن رو به جلو (10 نفر)، گروه 3) تمرین مقاومتی- هوازی راه رفتن/ دویدن رو به عقب (11 نفر) و گروه 4) کنترل (9 نفر). تمرینات به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، اکوکاردیوگرافی به منظور ارزیابی عملکرد قلبی ( ; lvedd, tricuspid annular plane systolic excursion; tapse, end systolic volume; esv, ejection fraction; ef, resting heart rtae; rhr) و آزمون قدرت عضلانی و ظرفیت هوازی صورت گرفت. داده‌ ها توسط روش آماری آنالیزواریانس با اندازه‌گیری مکرر در سطح معنی‌داری p<0.05 با استفاده از توسط نرم‌افزار spss نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها:نتایج تحقیق حاکی از آن بود که علی‌رغم بهبود ظرفیت هوازی (در گروه یک، دو، سه و چهار به ترتیب: 6.1، 8.4، 7.5 و 1.3 درصد) و قدرت عضلانی (در گروه یک، دو، سه و چهار به ترتیب 5.5، 2.1، 3.8 و 1.1- کیلوگرم) (p<0.05)، در هیچ یک از متغیرهای عملکرد قلبی تفاوتی بین و درون گروه‌ها وجود نداشت. به عبارتی تمرینات ورزشی تاثیر معنی‌داری بر متغیرهای عملکردی قلبی نداشت (p>0.05). نتیجه‌گیری:در مردان میان‌سال سالم، هشت هفته تمرینات ترکیبی مقاومتی هوازی صرف نظر از نوع تمرین هوازی (راه رفتن رو به جلو یا راه رفتن رو به عقب) هر چند باعث بهبود عملکرد جسمانی می‌شود، اما اثری بر عملکرد قلبی ندارد. احتمالا مدت یا شدت تمرینات برای اثرگذاری بر این متغیرها کافی نبوده است که در تحقیقات آینده می‌تواند مد نظر قرار گیرد.

the effect of resistance training, resistance training-forward walking, and resistance training-backward walking on cardiac and physical function of middle-aged men

purpose:backward walking compared to forward walking in combination with resistance training and their interference effect have been less studied. so, the purpose of this study was to compare the effect of three resistances, concurrent forward walking, and backward walking training on the physical and cardiac function in middle-aged men.methods:in a semi-experimental study design, 48 middle-aged (mean age 56.5±4.3 years, mean weight 79.4 ±4.9 kg and mean body mass index 27 ±2.9 kg/m2) were recruited and randomly assigned into four groups: group 1) resistance training (n=8), group 2) resistance–aerobic training forward walking/running (n=10), group 3) resistance–aerobic training backward walking/running (n=11), and group 4) control (n=9). the training was performed for eight weeks, three sessions per week. 48-h after the last exercise training, echocardiography (tapse, lvedd, esv, ef, and rhr), muscle strength, and aerobic capacity were performed. an analysis of variance with repeated measures test was used to analyze the data (p<0.05).results:the results showed that despite improvement in aerobic capacity (group1.2,3 and 4, 6.1, 8.4, 7.5, and 1.3 percent respectively) and muscle strength (group1.2,3 and 4, 5.5, 2.15, 3.8, and -1.1 kg respectively) there was no significant difference between or within groups in any cardiac performance variables (p>0.05). however, the training improved some physical performance.conclusion:in middle-aged men, eight weeks of combined training regardless of aerobic type (forward or backward walking or running), although it improves aerobic capacity and muscle strength, has no significant effect on cardiac performance. perhaps the duration or intensity of the training was not enough to affect these variables, which could be considered in future studies.