مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات ثباتی سهرمن با تمرینات بازآوری پاسچرال بر ناتوانی، عملکرد تنفسی و کنترل ‏حرکتی بیماران مبتلا به سندرم اکستنشن کمری

هدف:سندرم اکستنشن کمری (extension lumbar syndrome) جز یکی از انواع کمردردهای مکانیکال  (mechanical back pain) است حرکات یا پاسچرهای (postures) تکراری، یکی از دلایل اصلی بروز آن می باشد که مشکلات و اختلالاتی را در افراد ایجاد می کند. مداخلات مختلفی برای بهبود علائم افراد مبتلا به کمردرد عنوان شده است اما تحقیات محدودی به بررسی سندرم اکستنشن (extension) کمری و اثر تمرینات بر آن پرداخته اند. لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات ثباتی سهرمن با تمرینات موسسه بازآوری پاسچرال (postural restoration institute; pri)  بر ناتوانی، عملکرد تنفسی و کنترل حرکتی افراد مبتلا به سندرم اکستنشن کمری بود.روش بررسی:در این پژوهش نیمه تجربی 22 فرد مبتلا به کمردرد مزمن مکانیکال با سندرم اکستنشن کمری با تشخیص متخصص بررسی و به صورت در دسترس انتخاب شدند و پس از شرح روند مطالعه و تایید آزمودنی ها، وارد مطالعه شدند. آزمودنی ها به صورت همتاسازی به دو گروه مساوی تمرینات ثباتی سهرمن (میانگین سن± انحراف استاندارد: 6/12 ± 51/5 سال، قد: 4/7 ± 168/7 سانتی متر و وزن: 9/3 ± 74/4 کیلوگرم) و تمرینات pri  (میانگین سن± انحراف معیار: 6/2 ± 51/1 سال، قد: 2/2 ± 168 سانتی متر و وزن: 9/7 ± 75/4 کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه های تمرینی، تمرینات را به مدت هشت هفته و سه جلسه 45 دقیقه ای در هفته انجام دادند. میزان ناتوانی (مقیاس درد و ناتوانی کبک)، عملکرد تنفسی (پرسش نامه خود ارزیابی تنفس) و کنترل حرکتی (تست لوموجوکی) قبل و بعد از تمرینات ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از روش آماری آزمون t همبسته و تحلیل کوواریانس مورد آنالیز قرار گرفت (0/05>p)یافته ها:نتایج تحقیق نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین عملکرد تنفسی دو گروه تمرینات ثباتی سهرمن ( پیش 4/5±16 و پس از هشت هفته 3/6±10)؛ با تمرینات pri (پیش 5/2±16/8 و پس از هشت هفته 3/7±7/7 ) افراد مبتلا به سندرم اکستنشن کمری وجود دارد (0/023=p). همچنین تفاوت معناداری بین میانگین کنترل حرکتی دو گروه تمرینات ثباتی سهرمن ( پیش 0/87±4/2 و پس از هشت هفته 0/94±4/9)؛ با تمرینات pri (پیش 0/87±3/8 و پس از هشت هفته 0/93±5/5) افراد مبتلا به سندرم اکستنشن کمری وجود دارد (0/004=p). هرچند تفاوت معناداری بین میانگین ناتوانی دو گروه تمرینات ثباتی سهرمن ( پیش 13/8±55/2 و پس از هشت هفته 13/2±30/2)؛ با تمرینات pri (پیش 12/7±55/9 و پس از هشت هفته 12/9±27/5) افراد مبتلا به سندرم اکستنشن کمری وجود ندارد (0/389=p). بنابراین گروه pri (عملکرد تنفسی 54% ؛ کنترل حرکتی 44%) نسبت به گروه تمرینات ثباتی سهرمن (عملکرد تنفسی 37% ؛ کنترل حرکتی 16%) بهبود بیشتری را داشتند.نتیجه گیری:می توان بیان کرد که هر دو مداخله تمرینات ثباتی سهرمن و تمرینات pri می تواند در کاهش ناتوانی و بهبود عملکرد تنفسی و کنترل حرکتی افراد مبتلا به کمردرد مثمر ثمر باشد اما با توجه به اختصاصی بودن تمرینات pri طبق الگوهای پاسچرال و همچنین اهمیت پررنگ تر دیافراگم به عنوان عضله حیاتی ثبات لوکال، تمرینات pri می تواند اثرات بهتری نسبت به تمرینات ثباتی سهرمن داشته باشد.

the comparison between the effects of eight weeks sahrmann stabilization and postural ‎restoration exercises on disability, breathing function, and motor control of patients ‎afflicted by lumbar extension syndrome

purpose:lumbar extension syndrome is one of the types of mechanical back pain. repetitive movement or postures are one of the main causes, which makes problems and disorders in people. various interventions have been mentioned to improve the symptoms of people suffering from back pain, however, limited studies have investigated lumbar extension syndrome and the effect of exercises on it. therefore, the aim of this study was to compare the effects of eight weeks sahrmann stabilization and postural restoration institute exercises (pri) on disability, breathing function, and motor control of patients afflicted by lumbar extension syndrome.methods:in this semi-experimental study, 22 participants with mechanical lumbar extension syndrome have been tested by a specialist and were selected as available, and after the description of the study process and the approval of the subjects, they entered the study. after that, they divided into two groups matching, sahrmann stability (mean ± sd age: 51.5±6.12 years, height: 168.7±4.7 cm and weight: 74.4±9.3 kg) and pri (mean ± sd age: 51.1±6.2 years, height: 168±2.2 cm and weight: 75.4±9.7 kg) groups. each group did the exercises for eight weeks and three sessions a week. each training session took 45 minutes. degree of disability (the quebec back pain disability scale; qbpds), breathing function (the self evaluation of breathing questionnaire; sebq ), and motor control (the luomajoki test) were evaluated before and after the exercises. the data were analyzed using the statistical method of the correlated t test and analysis of covariance (p<0.05).results:the data shows that there are significant differences between the mean of breathing function of two groups of sahrmann stability exercises (before 16±4.5 and after eight weeks 10±3.6); with pri exercises (before 16.8±2.5 and after eight weeks 7.7±3.7) there are people with lumbar extension syndrome (p=0.023). also, there are significant differences between the mean of motor control of the two groups of sahrmann stability exercises (before 4.2±0.87 and after eight weeks 4.9±0.94); with pri exercises (before 3.8±0.87 and after eight weeks 5.5±0.93) there are people with lumbar extension syndrome (p=0.004). however, there are not significant difference between the mean of disability of the two groups of sahrmann stability exercises (before 55.2±13.8 and after eight weeks 30.2±13.2); with pri exercises (before 55.9±12.7 and after eight weeks 27.5±12.9) there are no people with lumbar extension syndrome (p=0.389). therefore, the pri group (breathing function 54%; motor control 44%) improved more than the sahrmann stability training group (breathing function 37%; motor control 16%).conclusion:as can be seen, both sahrmann stability and pri exercises have good results on disability, breathing, and motor control in patients afflicted by lumbar extension syndrome, but due to the specificity of pri exercises according to postural patterns and also the importance of the diaphragm as a vital muscle for local stability, pri exercises can have better effects than sahrmann stability exercises.