بررسی ‏ تاثیر تعامل مناسب معلم بر دانش‌آموز دارای لکنت: یک مطالعه تک عضوی

هدف:  یکی ازشایع ‌ترین اختلالات گفتار، ناروانی گفتار است که ممکن است به شکل ناروانی طبیعی و یا ناروانی غیرطبیعی مانند لکنت ظاهر شود. یکی از رویکردهایی که برای کودکان مبتلا به لکنتِ مدرسه‌رو ممکن است مفید باشد، چگونگی تعامل معلم با کودک است. هدف این مطالعه بررسی اثر تعامل مناسب کودک و معلم بر لکنت دانش‌آموز است. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه تک عضوی با طرح ab درباره تاثیر تعامل مناسب معلم بر شدت لکنت، نگرش نسبت به لکنت و کفایت ارتباطی در کلاس درس در یک دانش آموز دارای لکنت می‌باشد که در آن از درصد هجاهای لکنت شده (percent of stuttered syllables; ss%)، ابزار سنجش شدت لکنت -4 ( stuttering severity instrumentfourth edition; ssi4)، آزمون نگرش ارتباطی (the communicative attitude test; cat) و آزمون ارزیابی معلم از کفایت ارتباطی دانش آموز (the teacher assessment of student communicative competence; tascc) استفاده شده است. پس از یک دوره 6 جلسه‌ای گفتاردرمانی، مداخله مثبت معلم همراه با گفتاردرمانی به مدت 6 جلسه صورت گرفت. یک جلسه پیگیری نیز انجام شد. یافته ها: این مطالعه نشان داد که پس از مداخله مثبت معلم همراه با گفتاردرمانی، شدت لکنت دانش‌آموز از متوسط به خفیف رسید و نگرش وی نسبت به لکنت نیز از منفی به متوسط تغییر کرد. نتایج آزمون tascc به صورت محسوسی طی درمان افزایش یافت. این نتایج در جلسه پیگیری حفظ شد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از راهکارهای کمک کننده برای مدیریت کلاسی که دانش‌آموز مبتلا به لکنت در آن حضور دارد، در کاهش رفتارهای اولیه و ثانویه، و بهبود نگرش دانش‌آموز دارای لکنت موثر است. شواهد بیشتر به مطالعات گسترده‌تری نیاز دارد.

Investigation of Influence of Teacher’s Appropriate Interaction on Student Who Stutters: A ‎Single Subject Study

Purpose: Speech disfluency disorder is one of the most common speech disorders that may appear as normal or abnormal disfluency like stuttering. Childteacher interaction is one procedure that may be helpful for school age children. The purpose of this study was to investigate the effect of appropriate Childteacher interaction on student’s stuttering. Methods: This research was a single subject study with AB design about impact of proper teacher’s interaction on stuttering severity, stuttering attitude and communicative competence in classroom in a student who stutters by SS%, SSI4, CAT, and TASCC. After 6 therapeutic sessions of speech therapy, positive teacher intervention combined with speech therapy in 6 sessions. A followup session was also planned. Results: This study showed that after positive intervention of teacher with speech therapy, student’s stuttering severity decreased from moderate to mild and the child’s attitude toward stuttering shifted from negative to moderate. The results of the TASCC test also increased significantly during treatment. These results were maintained at the followup session. Conclusion: The results of this study showed that application of helpful strategies for managing a classroom with the student who stutters are effective to reduce core behaviors, secondary behaviors and improve attitudes of student who stutters. More extensive studies are needed for more evidence.