مقایسه تعادل تک پا در ورزشکاران سالم با ورزشکاران دارای بی ثباتی مزمن مچ پا و کوپر ‏

هدف: اسپرین مچ پا یکی از شایع ترین آسیب های اندام تحتانی است. بیشتر از 70 درصد افراد که دچار اسپرین مچ پا شده اند، دچار بی ثباتی مزمن مچ پا می شوند. با این وجود بعضی از افراد با این آسیب به خوبی سازگار می شوند (کوپر) و دچار بی ثباتی مزمن مچ پا نمی شوند از جمله تفاوت های اصلی بین گروه کوپر و بی ثباتی مزمن مچ پا در استراتژی های حفظ تعادل حین ایستادن تک پا می باشد لذا هدف از اجرای پژوهش حاضر مقایسه تعادل تک پا بین ورزشکاران سالم  با ورزشکاران دارای بی ثباتی مزمن مچ پا و کوپر بود. روش بررسی: 13 ورزشکار مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا با میانگین سنی 4/21 ±22/3 سال، وزن 7/48 ±59/07 کیلوگرم و قد 5/8 ±166/76 سانتی متر ، 10 ورزشکار کوپر با میانگین سنی 1/37 ± 21/9 سال، وزن 5/78 ± 56/2 کیلوگرم و قد 4/7 ± 165/9 سانتی متر و 11 ورزشکار سالم  با میانگین سنی 4/08 ± 24/54 سال، وزن 6/97 ± 57 کیلوگرم و قد 5/27 ± 165/72 سانتی متر در این تحقیق به صورت هدفمند و بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. هر شرکت کننده به مدت 20 ثانیه تعادل تک پای خود را روی سطوح 3 و 12 دستگاه تعادلی بایودکس حفظ می کرد. یافته های تحقیق با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری ( مانوا) در سطح معنی داری 95% و میزان آلفای کوچکتر و یا مساوی 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  یافته ها: نتایج نشان داد که شاخص های تعادلی بین دو گروه سالم و کوپر هنگام ایستادن تک پا روی سطوح دوازده (0/318=p) و  سه  (0/358=p)  دستگاه تعادلی بایودکس تفاوت معنی داری نداشتند ولی در گروه بی ثباتی مزمن مچ پا شاخص های تعادلی در جهت داخلی خارجی و شاخص کلی به طور معنی داری از گروه سالم بالاتر بود (0/05≤p).  نتیجه گیری: افراد گروه کوپر با وجود داشتن سابقه آسیب دچار مشکل تعادل نشدند در حالی که گروه بی ثباتی مزمن مچ پا کمبودهای تعادلی بخصوص در جهت داخلی خارجی دارند که می تواند به علت آسیب دیدگی لیگامنت های خارجی مچ پا و برخی از گیرنده های عمقی که در لیگامنت های خارجی مچ پا قرار دارند، باشد.

Comparison of Single-Leg Balance Test in Healthy Athletes with Chronic Ankle ‎Instability (Noncoper)‎‏ ‏and Coper ‎

Purpose: Ankle sprain is one of the most commonly damaged lower extremities. More than 70% of people with ankle sprain experience chronic ankle instability. However, some people are well adapted to this damage (Coper people) and do not suffer from chronic ankle instability. The aim of this study was to compare the balance in healthy athletes with chronic ankle instability and coper during one leg standing. Methods: 13 athletes with chronic ankle instability with mean age of 22.3 ± 2.21 years, weight 57.07 ± 7.48 kg and height 166.76 ± 5.8 cm, 10 Cooper athletes with an average age of 1.37 ± 21.9  years, weigh 56.5 ± 5.78 kg and height 165.9 ± 7.4 cm and 11 healthy athletes with an average age of 24.44 ± 4.3 years, weight 57 kg ± 97.7 kg, and The height of 165.72 ± 27.57 cm was participated in this study. Each participant for 20 seconds maintained their singlefoot balance on the 3rd and 12th balance points of Biodex. The results of the study were analyzed using MANOVA at a significant level of 95% and alpha less than or equal to 0.05. Results: The results showed that the balance index did not differ significantly between healthy and Coper Groups However, in the group of chronic ankle instability, the internalexternal balance index and the overall index were significantly higher than the healthy group (p≤0/05). Conclusions: The chronic ankle instability group has poor balance, especially in the internalexternal direction, which can be due to damage to the ankle ligament and some deep receptors located on the ankle ligament of the ankle.