بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر علائم دیسمنوره اولیه و شاخص‌های آمادگی عضلانی در دختران نوجوان

هدف: هدف از این پژوهش تعیین تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر شاخص ‌های وضعیت عضلانی مرتبط با عضلات مرکزی و علائم دیسمنوره اولیه در دختران نوجوان بود. روش بررسی: نمونه های آماری این تحقیق شامل 30 دانش‌آموز 13-15 ساله مبتلا به دیسمنوره اولیه بودند که به صورت تصادفی در دو گروه تمرین (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی ها پرسشنامه سنجش علائم قاعدگی را جهت سنجش علائم دیسمنوره تکمیل کردند. استقامت عضلات شکمی، تعادل و انعطاف پذیری به ترتیب به وسیله آزمون دراز و نشست، آزمون تعادل ایستادن تک پا و آزمون ولز  در دو مرجله قبل و بعد از برنامه تمرینی اندازه گیری گردید. گروه تمرین در برنامه تمرینات عضلات مرکزی به مدت 8 هفته و هفته‌ای 3 جلسه شرکت کردند. از آزمون تحلیل ‌واریانس با اندازه گیری ‌های تکراری و ضریب همبستگی پیرسون برای تحلیل یافته‌ ها استفاده شد. یافته ها: مقایسه متغیر های بعد و قبل از تمرین نشان داد که تمرینات ثبات مرکزی باعث کاهش معنی‌دار میانگین علائم دیسمنوره (0/001=p)، افزایش استقامت عضلات شکمی (0/001=p) و افزایش انعطاف پذیری (0/04=p) در گروه تمرین شد، اگرچه بر تعادل تاثیر معنی‌داری نداشت (p>0/05). نتیجه آزمون همبستگی پیرسون در مورد رابطه تغییرات دیسمنوره و نمره کل آمادگی عضلانی منفی و معنی‌دار شد (0/55=r، 0/002=p). نتیجه گیری: می توان از تمرینات ثبات مرکزی به عنوان یک روش درمانی برای کاهش شدت علائم دیسمنوره استفاده کرد که با افزایش آمادگی عضلات مرکزی مرتبط می باشد.

Effect of Core Stability Exercises on Primary Dysmenorrhea and Muscular Fitness Indices in Teenage Girls

Purpose: The aim of this study was to determine the effect of core stability exercises on physical fitness of core muscles and primary dysmenorrhea inteenage girls. Methods: Participants of the study included 30 teenage girls with primary dysmenorrhea. Participants were assigned into either the exercise group (n=15) or control (n=15) group randomly. All subjects completed the Menstrual Symptom Questionnaire (MSQ) to measure symptoms of dysmenorrhea. Abdominal muscle endurance, balance and trunk flexibility of participants were measured respectively by sit up, one leg stance and Wels tests. Measurements were performed before and after the exercise period. The exercise group performed core muscle exercises for 8 weeks, 3 days a week. During this period control group did not participate in any kind of exercises. Analysis of variance with repeated measures and Pearson correlation tests were used for data analysis. Results: The result showed that core muscle exercises reduced dysmenorrhea symptoms (p=0.001), increased endurance of abdominal muscles (p=0.001), and flexibility (p=0.04) in exercise group. However, core muscle exercises did not change balance significantly (p>0.05). Dysmenorrhea changes were negatively related to physical fitness changes (r=0.55, p=0.002). Conclusion: Core muscle exercises can be used as a treatment to reduce the severity of dysmenorrhea which may be associated with increasing core muscle fitness indices.