من بریل را با چشم هایم می خوانم! (تاملی بر حقوق آموزشی کودکان کم بینا)

هدف: هدف از این مطالعه بررسی وضعیت بینایی کودکان کم بینا و حقوق آموزشی مرتبط با وضعییت بینایی آن ها می باشد. روش بررسی: این مطالعه بر روی دانش آموزان مدارس اسنثنایی کم بینایان انجام گرفت. بینایی دور و نزدیک و عیوب انکساری اندازه گیری شد.  ضمنا حقوق آموزشی کودکان کم بینا در منابع حقوقی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: 273 کودک مورد بررسی قرار گرفتند که  از این تعداد 40 کودک ( 14/7%) توانایی ادامه تحصیل  در مدرسه عادی را داشتند. 68 نفر (25%)  که با بریل درس می خواندند قادرند که با کمک وسایل کمکی، با بینایی ادامه تحصیل بدهند. 68 نفر ( 25%)  به عینک نیاز داشتند. 26 نفر ( 9/5 %)  به تمرینات اتاق تاریک نیاز داشتند اما این امکانات موجود نبود. 36  نفر (3 %)  به اقدامات خاص مثل جراحی زیبایی، چشم مصنوعی، عدسی تماسی رنگی و عینک های آفتابی نیاز داشتند. برخی از دانش آموزان این مدارس که با بریل مشغول ادامه تحصیل بودند قادر بودندکه با چشم خود بریل را بخوانند. اما اجازه نداشتند از بینایی خود استفاده کنند. برای آموزش خط بریل از چشم بند استفاده می شد. نتیجه گیری: حقوق آموزشی کودکان کم بینا در پرتو اصول کلی حقوق،  همانند اصل عدالت و انصاف بایستی مورد بررسی قرار بگیرد. حق آموزش از مصادیق حقوق شهروندی و حقوق بشری است لذا بایستی لولزم  کمک بینایی و  شرایط ویژه برای اقشار خاص مثل کودکان کم بینا مورد توجه قانون گذار قرار بگیرد. رشد و تکامل در زمان کودکی وابستگی بسیار زیادی به بینایی دارد. ایجاد حافظه بینایی در نوزادان و کودکان  به عنوان یک رفرانس برای فعالیت های آینده محسوب می گردد. در توانبخشی کم بینایی بایستی از  باقیمانده بینایی حد اکثر استفاده صورت پذیرد در غیر این صورت مشکل رشد و تکامل نیز دامن گیر این کودکان خواهد شد. به نظر می رسد که حقوق کودکان کم بینا و نابینا در کشور ما ایران نیاز به باز نگری جدی دارد.

I read Braille with my eyes! (Review on the educational rights of low vision children)

Purpose: Lowvision children face major challenges in educational settings. The aim of this study was evaluation of vision among these children in relation to their educational right. Methods: a clinical study was conducted at four exceptional schools for blind and partially sighted children in Tehran capital of Iran. These examinations included measuring distant and near visual acuities as well as refractive errors. These examinations were carried out at the low vision clinic in Iran University of Medical Sciences. Results: A total of 273 children were studied. of these, 40 individuals (14.7 %) are able to study at normal school. 68 people (25 %) who studying with Braille are able to continue to study with their vision. 68 people (25 %) need spectacles. 26 people (9.5 %) need dark room exercises, but these facilities are not available. 36 people (13 %) have special needs, such as cosmetic surgery, artificial eyes, contact lenses, and special sunglasses. Some of the students studying with Braille claim that they are able to read Braille with their eyes, but they are not allowed to use their vision. Teachers usually use the blindfold to avoid child to see in order to teach them Braille. Conclusion:  The educational rights of lowvision children in the light of the general principles of law, such as the principle of justice and fairness, must be evaluated. The right of education is an example of the rights of citizenship and human rights. Therefore, it is necessary for the legislator to take special care and special attentions for particular groups, such as lowvision children. Growth and development during childhood have a great deal of dependence on vision. For infants and children creating visual memory is considered as a reference for future activities. In low vision rehabilitation, the residual of the vision should be used more effectively. Otherwise, the problem of growth and development will also spill over these children. It seems that the rights of visually impaired children in our country, Iran, needs serious reconsideration.