تاثیر زانوی پرانتزی بر فعالیت پیش بینانه، الگوی زمان بندی عضلات و زمان رسیدن به پایداری حین پرش – فرود تک پا

هدف: زانوی پرانتزی از شایع ترین ناهنجاری های اندام تحتانی است که با اختلال در عملکرد افراد همراه است، اما راستای اندام و همچنین فعالیت عضلات در حین فعالیت های ورزشی در این افراد کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر زانوی پرانتزی بر فعالیت پیش بینانه، زمان بندی عضلات و زمان رسیدن به پایداری حین پرش فرود می باشد. روش بررسی: در این تحقیق مقطعی،30 نفر ورزشکار (15 نفر با زانوی پرانتزی و 15 نفر بدون آن) شرکت کردند. زانوی پرانتزی با استفاده از کولیس با دقت 0.01 میلیمتر اندازه گیری شد. زمان رسیدن به پایداری با استفاده از صفحه نیرو در حرکت پرش فرود ارزیابی شد. با استفاده از اطلاعات ثبت شده توسط دستگاه الکترومیوگرافی که با صفحه نیرو همزمان شده بود میزان و زمان آغاز فعالیت عضلات محاسبه و برای تجزیه و تحلیل در برنامه متلب استخراج شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون t مستقل با سطح معناداری (p≤0/05) استفاده گردید. یافته ها: نتایج  نشان داد که میزان فعالیت عضله سرینی میانی(0/003=p) در افراد زانوی پرانتزی کمتر از افراد طبیعی است و این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار شد. اما مقایسه فعالیت سرینی بزرگ، دوسر رانی و نیم وتری بین دو گروه معنی دار نشد. همچنین مقایسه زمان آغاز فعالیت عضلات بین دو گروه معنی دار نشد(0/05<p). همچنین مقایسه زمان رسیدن به پایداری در راستای داخلی – خارجی (0/003=p) و کلی (0/01=p) در افراد زانوی پرانتزی بیشتر از افراد طبیعی است و این تفاوت معنی دار شد. اما در راستای قدامی خلفی بین دو گروه معنی دار نشد (0/05<p).   نتیجه گیری: به نظر می رسد واروس زانو  knee varus عاملی اثر گذار بر بیومکانیک پرش فرود باشد به طوری که باعث کاهش فعالیت عضله سرینی میانی می شود. این تغییرات ممکن است با کاهش ثبات طرفی و افزایش احتمال آسیب دیدگی در ورزشکاران همراه باشد.

The Effect of Genu Varum on the Preactivation، Muscle Activation Pattern and Time to Stabilization During the Single Leg JumpLanding

Purpose: Genu varum is one of the most common malalignments of lower limb associated with dysfunction. However, little attention has paid to limb alignment and muscle activities while performing sportspecific tasks in persons with genu varum. The aim of this study is to compare the Effect of Genu Varum on the Preactivation، Muscle Activation Pattern and Time to Stabilization During the Single Leg JumpLanding Methods: In thiscrosssectional study, 30 athletes (15 with and 15 without genu verum) participated. Genu varum was assessed with caliper with the accuracy of 0.01 mm. The time to stabilization was measured using force plate in the jumplanding motion. The data obtained from electromyography that synchronized with the force plate and the onset of muscle activity were calculated and analyzed in MATLAB. For the statistical analysis, independent samples ttest with the significance level of p≤0.05 was used. Results: The results showed that the activity of the gluteus medius muscle (p=0.003) in genu varum knee is less than normal, and this difference was statistically significant. There were no significant differences in the activity of gluteus maximus, biceps femoris and semitendinosus between the two groups. In addition,no significance difference was observed in the onset of muscle activity between groups (p>0.05). Moreover،the comparison of time to stabilization in the medial latera (p=0.003) and overall (p=0.01) in participants with genu varum knee is higher than normal participants, and this difference was significant. Yet, in the anteriorposterior direction, there was no significant difference between the two groups (p>0.05). Conclusion: It seems that genu varum is influential on the biomechanics of jumplanding and it is associated with reduced activity in the gluteus medius muscles. These changes may be associated with reducing lateral stability and increased risk of injuries in the athletes.