آموزش فعل و تولید جمله در بیمار فارسی زبان مبتلا به زبان‌پریشی ناروان از طریق رویکرد action

هدف:  امروزه وجود مشکل بازیابی فعل در افراد زبان پریش ناروان اثبات شده است. بنابراین هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر برنامه درمانی action روی بازیابی افعال لازم و متعدی یک فرد فارسی زبان مبتلا به زبان‌پریشی ناروان است. گزارش موردی: این مطالعه گزارش موردی، شامل 4 بخش است: 1) ارزیابی های قبل از درمان (آزمون زبان‌پریشی فارسی، آزمون نامیدن افعال و گفتار خودانگیخته) 2) خط پایه 3) چهار مرحله درمانی (نامیدن فعل، تکمیل جمله از طریق افعال لازم و متعدی، ساخت جمله برای همان افعال) 4) ارزیابی های بعد از درمان (تکرار ارزیابی های قبل از درمان). نتایج به دست آمده در این مطالعه از طریق آماره c، نمودار چشمی و درصد بهبودی گزارش شد. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که به جز درمان مرحله دوم، درمان های مرحله اول و سوم در سطح معناداری (p<0/05) روی بهبودی افعال لازم آموزش داده نشده تاثیر داشت. تنها درمان مرحله سوم باعث بهبود تکمیل جمله با افعال متعدی آموزش داده نشده گردید. علاوه بر این ساخت جمله با افعال آموزش داده نشده و تکمیل و ساخت جمله از طریق افعال لازم و متعدی آموزش داده شده نیز بهبود یافت. بیشترین میزان بهبودی به تکلیف ساخت جمله از طریق افعال متعدی آموزش داده نشده و آموزش داده شده و کمترین میزان به تکمیل جمله با افعال لازم آموزش داده نشده بود. این رویکرد درمانی برای درمان مشکل بازیابی فعل بیماران زبان پریش فارسی زبان موثر است و منجر به تعمیم درمان به افعال آموزش داده نشده می گردد.

The Verb Training and Sentence Production in Persian Language Patient with NonFluent Aphasia by Action Approach

Purpose: The current study investigated the verb retrieval problems in people with nonfluent aphasia. Therefore, the aim of this study is to investigate the effect of ACTION plan on transitive and intransitive verbs retrieval in a Persian language person with nonfluent aphasia. Case report: This case report study, including 4 distinct parts: 1) pretreatment evaluations (Persian Test of aphasia, Persian test of verbnaming and spontaneous speech). 2) six sessions of baseline 3) four phases of treatment for 12 weeks (First, verb naming, phase two and three, including the completion of the transitive and intransitive taught verbs, phase fourth is construction sentence for two and three phases) 4) posttreatment evaluations (Repeat evaluations before the treatment). The results obtained in this study through C statistics, visual diagram and percent recovery were reported. Conclusions: The results show that except the second stage of the treatment, first and second treatments were different with significance level of (p<0.05), the recovery had effect on untrained intransitive verbs. Recovery was the only after at the third phase for the untrained transitive verbs. In addition sentence construction with untrained verbs with completion and construction of trained transitive and intransitive verbs also significantly improved. The greatest improvement was for the sentence construction assignment through trained and untrained transitive verbs and lowest was for completion sentence by intransitive verbs. It can be concluded that this therapeutic approach for the treatment verb retrieval of Persian language patients with nonfluent aphasia is useful.