واکاوی سلسله مراتبی مفاهیم تغییر از هنر عامه پسند ( کیچ )، تا معماری و سینمای معناگرا در ایران با رویکرد هویت محور (نمونه موردی : فیلم خانه دوست کجاست ؟ عباس کیارستمی)

هدف پژوهش واکاوی سلسله‌مراتبی مفاهیم تغییر از هنر عامه‌پسند (کیچ) تا معماری و سینمای معناگرا در ایران با رویکرد هویت‌محور است که فیلم خانه دوست از عباس کیارستمی را مورد بررسی قرار داده است. کلیات مراحل بحث با تبیین مدل ارتباط سینما و معماری و تعریفی از سینمای معناگرا به مفاهیم مشترک در این دو حوزه هنر می‌پردازد و در این میان، هویت به‌عنوان عنصر هویت‌بخش هنر نقد می‌شود. روش تحقیق در این پژوهش باتوجه‌به اینکه بر پیوندشناسی مولفه‌ها متمرکز است از روش منطقی پیرس بهره گرفته شده است که از حیث هدف کاربردی و مبتنی بر روش تحلیلی، توصیفی و تلفیقی از روش کیفی (از نمونه به تئوری) و کمی (از تئوری به نمونه) است و از حیث روش بر تبیین محتوای نظری یافته‌های تئوریک، میان‌رشته‌ای و با تحلیل نمونه موردی به انجام رسیده است؛ همچنین پرسش و مصاحبه از صاحب‌نظران این دو رشته (سینما و معماری) نیز از ارکان تحقیق است. در ادامه با بهره‌گیری از فیلم خانه دوست کجاست؟ اثر کیارستمی (کارگردان و نویسنده شهیر ایرانی) تلاش شده است مفاهیم موردنظر که در اینجا هویت مسئله اصلی بحث است در اثربخشی برای تبدیل هنر عوام‌گرا به معناگرا مورد تحلیل واقع شود. در نهایت، نقش هویت در تبدیل اثر هنری از اثری ناکارآمد و بی‌فایده به اثری معناگرا مورد نقد و بررسی قرار گرفته است و پیرنگ این ادعا در معماری معاصر ایران نیز قابل‌تعمیم است.اهداف پژوهش:شناخت فرایند تغییر هنر عامه‌پسند (کیچ) تا معماری در ایران با رویکرد هویت‌محور.واکاوی سلسله‌مراتبی مفاهیم تغییر از هنر عامه‌پسند (کیچ) تا سینمای معناگرا در ایران با رویکرد هویت‌محور.سوالات پژوهش:فرایند تغییر هنر عامه‌پسند (کیچ) تا معماری در ایران با رویکرد هویت‌محور چگونه بوده است؟سلسله‌مراتب مفاهیم تغییر از هنر عامه‌پسند (کیچ) تا سینمای معناگرا در ایران با رویکرد هویت‌محور چگونه بوده است؟

hierarchical analysis of the concepts of change from popular art (kitsch) to architecture and meaningful cinema in iran with an identity-oriented approach (case example: where is the friend’s house? abbas kiarostami)

the aim of this research is to analyze the hierarchical concepts of change from popular art (kitsch) to architecture and semantic cinema in iran with an identity-oriented approach, which examines the film khaneh doost by abbas kia rostami. the general stages of the discussion deal with the common concepts in these two fields of art by explaining the model of the relationship between cinema and architecture and the definition of semantic cinema, and in the meantime, identity is criticized as an identifying element of art. the research method in this paper, considering that it focuses on component linkage, uses pierce’s logical method, which is applied in terms of purpose and based on analytical, descriptive and a combination of qualitative (from sample to theory) and quantitative ( from theory to example) and in terms of method on explaining the theoretical content of theoretical findings, interdisciplinary and case study has been done and also, questions and interviews with experts in these two fields (cinema and architecture) are among the pillars of research. in the following, by using the film &khaneh doost& by kiarostami (famous iranian director and writer), an attempt has been made to analyze the concepts in question, where identity is the main issue. the transformation of a work of art from an inefficient and useless work into a semantic work has been criticized and the plot of this claim can be generalized in contemporary iranian architecture.