بررسی نقش مایه های تزیینی در جوراببافی منطقه آلاشت مازندران

روستاهای مازندران میراث دار هنرهای دستی و بومی است که در گذر زمان رو به فراموشی نهادهاند. بافته های روستایی ازجمله هنرهای کاربردی است که حاصل تلفیق باورهای قومی و سلیقه ذوقی بافنده است. در جهت حفظ اصالت و هویت بومی، توجه به نقش مایه های غنی این آثار می تواند راه گشا باشد.در حال حاضر روستای قدیمی آلاشت که امروزه یکی از شهرهای شهرستان سوادکوه محسوب می شود، از مراکز مهم تولید انواع بافته های بومی به ویژه جوراببافی است. این پژوهش سعی دارد، نقشمایه های تزیینی بهکاررفته در جوراببافی منطقه آلاشت را معرفی کند. اطلاعات اولیه در این پژوهش به شیوه میدانی از روستای آلاشت به دست آمده است. همچنین از منابع مکتوب و اسناد کتابخانه ای نیز در تبیین این مقاله استفاده شده است. بر پایه تحقیقات توصیفی تحلیلی به عمل آمده در نقش مایه های جوراب آلاشت، نمود اشیا و عناصر طبیعی در دستبافته به گونه ای موجز و خلاصه شده، نمایانگر دیدگاه خلاقانه و تیزبین بافنده است. هنرمند بافنده، فرم های پیچیده را به فرم های ساده و بیتکلف تبدیل کرده و در عین حال به ارزش نقش افزوده است. نقوش انسانی بهندرت در دستبافت ها دیده شده، ولی نقش حیوانات، پرندگان، درختان و گیاهان کارکرد بهتری دارد. اهداف مقاله1- شناخت و دستیابی به نقش مایه های جوراب بافی منطقه آلاشت مازندران 2- شناخت ویژگی های بصری و مفاهیم پنهان در نقش مایه های جوراب بافی منطقه آلاشت مازندران.سوالات مقاله1- تنوع بصری و مفهومی نقش مایه های جوراب بافی منطقه آلاشت چگونه است؟ 2- مهم ترین مفاهیم نمادین مستتر در نقش مایه های منطقه آلاشت مازندران کدام است؟