نقاشی سغدی سرچشم های برای نگارگری ایرانی

نقاشی سغدی چه از نظر محتوا و چه از نظر صورت با نگارگری ایرانی و ریش ههای آن، ازجمله هنر ساسانی و هنر مانوی، رابطه مستقیمی دارد. به عبارت دیگر این نظر هنرپژوهانروسی که هنر فرارود را جدا از هنر ایران م یدانند، نادرست است چراکه این هنر بخشی ازهنر ایران، اما از برخی جنب هها، مستقل از دربار ساسانی است. دوری از مرکز قدرت نه تنهاسبب آفرینندگی هنرمندان پرتوان سغدی، بلکه تلفیق عناصر وا مگرفته از هنر سرزمی نهایهمسایه را نیز در هنر سغدی ممکن م یساخت. از سوی دیگر، همین دوری سبب م یشد تادر شرایط گوناگون مانند حمله اسکندر یا عر بها امکان محافظت از میراث گذشته فراهمآید و ب یدلیل نبود که نخستین جنب شهای فکری، فرهنگی و هنری ایرانیان از خراسانبزرگ و فرارود برخاست. هنر سغدی در تصویر کردن موضو عهایی که امکان بروز و ظهورنمیی‌افت، آزادی عمل فراوان داشت مانند داستا نهای عامیانه، داستا نهای پهلوانی و زنان.نقاشی سغدی با توجه به شیوه اجرا و درونمای ههای مشترکش با نگارگری ایرانیم یتواند سرچشمه آن بوده باشد. این خاستگاه ن هتنها مسیله تفاوت بنیادین درونمای هها،زیبای یشناسی و ناهمگونی زمانی با هنر بیزانس؛ بلکه تفاوت جها نبینی و مبانی رنگ با هنرچین و ناهمسازی درونمای هها و حالت هیربدانه هنر مانوی را نیز ندارد.