«هنر، زبان و معنای زندگی»؛ مطالعه تطبیقی پیرامون اندیشه‌های اگزیستانسیالیستی سارتر و هایدگر در ارتباط با ادبیات و هنر

در دوران تجدد، یاس و بی‌معنایی بر روح و جان انسان مدرن، بیش از هرزمانی تاثیر گذاشته و باعث شد تا ارزش‌های اخلاقی که بشر همیشه به آن به چشم ارزش‌های متعالی نگاه می‌کرد، بی‌ارزش شده و معنای خود را از دست بدهند. بنابراین رفته‌رفته بررسی و تبیین ضرورت انکارناپذیر نقش و اهمیت معنا در زندگی، اهمیت دوچندان یافت و اندیشمندان را بر آن داشت تا به آن عطف نظر نمایند. در این میان، فیلسوفان اگزیستانسیالیست به‌واسطۀ ماهیت مساله، به آن توجه بیشتری کردند. در این پژوهش تلاش شده است تا به روش توصیفی و تطبیقی، ضمن بررسی نسبت بین هنر و ادبیات با فلسفۀ اگزیستانسیالیسم، به مهم‌ترین مسئلۀ زیستی بشر امروز، از طریق نقش هنر در معنابخشی به زندگی، پاسخ داده شود. رویکردی که در آن ادبیات می‌تواند همچون راهنمایی برای ساختن ارزش‌های نو و متعاقب آن ساختن معنا، عمل کند. در نتیجه خواهیم دید که از منظر سارتر، نثر و از منظر هایدگر، شعر، نقش انکارناپذیری در معنابخشی به زندگی ایفا می‌کنند؛ چراکه ادبیات می‌تواند با منش آشکارکنندگیِ خود، جهان را بر انسان‌ها آشکار کند و از این منظر بین هنر و التزام ارتباط تنگاتنگی برقرار است که در زمینۀ ارتباط بین اثر هنری و هنرمند آغاز شده و در نهایت با معنابخشی به مخاطب به تکامل می‌رسد.اهداف پژوهش:بررسی نقش هنر و ادبیات در معنا بخشیدن به زندگی انسان معاصر.آشکارسازی نسبت میان هنر و ادبیات با اخلاق.سوالات پژوهش:چه رابطه‌ای میان ادبیات و اخلاق وجود دارد؟هنر و زیبایی چگونه می‌تواند در معناداری موثر باشد؟

art, language and the meaning of lifea comparative study of existentialist thoughts of sartre and heidegger in relation to literature and art

in this paper, by combining complex interdependence theories and studying large strategy formation processes, we will examine the impact of increasing the volume, speed, and diversity of interactions within the international community on large-scale strategy building. , first america ​​and iran regional connection has been established. the main question is why the great powers have built their great strategy contrary to their strategic culture, and what has been the impact of this change on iran’s great strategy. the main hypothesis is that increasing the degree of complex interdependence reduces the ability of large powers to formulate large-scale strategy and to set competitive and cooperative dynamics in such a way that they adopt and implement their own large-scale strategy contrary to their strategic culture. this has had a direct and indirect impact on iran’s grand strategy.research questionwhy have the great powers built their great strategy contrary to their strategic culture?what has been the impact of this change on iran’s grand strategy?research goalincreasing the degree of complex interdependence, the ability of large powers to formulategreat strategy and setting competitive and collaborative dynamics