ارتباط تحول در معماری شهری و مفاهیم پایداری اجتماعی(نمونه موردی: بافت همت آباد اصفهان)

از زمان آغاز ایجاد سازه‌های مسکونی توسط انسان تا عصر حاضر، تحولات زیادی در آن‌ها ایجاد شده است. علی‌رغم ایجاد تحولات مکرر در طول زمان، در بسیاری از مناطق شهری، بافت‌های جدید و قدیم در کنار یکدیگر قرار دارند. معماری‌ای که به مرور زمان نیازمند تغییراتی بوده است و بنابر دلایل مختلف ایجاد تحول در آن به تاخیر افتاده است. بافت‌های ناکارآمد شهری پهنه‌هایی از شهر هستند که در مقایسه با سایر پهنه‌های شهر از جریان توسعه عقب‎افتاده، از چرخۀ تکاملی حیات جدا گشته و به کانون مشکلات و نارسایی‎ها درآمده‎اند. این بافت‌ها عمدتاً درصد بالایی از جمعیت شهری را در خود جای داده و در عین حال از ظرفیت‌ها و قابلیت‌های نهفته بسیاری، برای توسعه‌های آتی درون شهری برخوردار هستند. از این‌رو معضلات اجتماعی بافت های ناکارآمد یکی از مهم‌ترین موضوعات پیشِ‌روی ایجاد تحول و مداخله در این بافت‌ها می‌باشد. پژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا با بررسی ادبیات موجود پیرامون پایداری اجتماعی، عوامل کلیدی موضوع را استخراج کرده و به تحلیل آن‌ها در بافت ناکارآمد همت‌آباد بپردازد. دلیل انتخاب بافت مذکور این است که، بخشی از این بافت نوسازی شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی و تحلیلی و با استفاده از تکنیک swot  می‌باشد. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که شاخص‌های الگوی پایدار بافت ناکارآمد شهری همت‌آباد عبارت‌اند از: رنگ تعلق، رعایت سلسله‌مراتب حریم، حفظ هویت و چیدمان فضایی مطلوب می‌باشد و همچنین مفاهیم و مولفه‌های پایداری اجتماعی همت‌آباد ازجمله: شناخت مردم، آرامش و خلوت، حفظ هویت و کیفیت رویداد فضاها که، نتیجه تاثیر و تاثر این دو رویکرد بر یکدیگر، ارائۀ راه‌کارهای طراحی بر نوسازی بافت ناکارآمد می‌باشد. با در نظر گرفتن نتایج این دو عوامل در نوسازی بافت می‌توان شاهد حفظ و تقویت نظام‌های اجتماعی_فرهنگی محله بود و از ناهنجاری‌های رفتاری، روانی، شغلی و هویتی پیشگیری کرد.اهداف پژوهشتبیین راهکارهای موثر بر تحول و نوسازی معماری با توجه به مشکلات اجتماعی بافت ناکارآمد همت‌آباد.بررسی عوامل تاثیرگذار در ارتقای پایداری اجتماعی در معماری شهری.سوالات پژوهش: چه راهکارهایی در ایجاد تحول و نوسازی در بافت ناکارآمد همت‌آباد نقش دارد؟کدام عوامل در ارتقای پایداری ایجاد در بافت شهری همت‌آباد موثر است؟

the relationship between transformation in urban architecture and the concepts of social sustainability (a case study of hemet abad, isfahan)

the subject of aesthetics and its components have a wide and important dimension due to their close relationship with architectural design, with the perception of the audience, and are known as a stimulus for people to understand the visual components of architecture. the purpose of this study is to explain the aesthetic patterns used in the design of buildings, administrative index of tehran between 1340 to 1390. the research method of this research is applied and developmental in terms of purpose and the research method is descriptive-analytical and based on the nature of the data is quantitative-qualitative. the samples of this research have been selected based on 9 pre-revolutionary office buildings and 10 post-revolutionary office buildings. views were analyzed on the basis of cultural, economic and technological dimensions of qualitative content. criteria were also identified based on quantitative and qualitative dimensions and were assessed based on semi-structured interviews. the results show that the cultural dimension variable with (beta = 0.329) with significance coefficient (sig = 0.036) is the strongest predictor of the aesthetic category of buildings and the economic dimension variable is (271). beta = 0.0 with a significance coefficient (sig = 0.000) and in the second place, has the power of prediction in the model and in the third place, the technology dimension variable (beta = 0.149) with a significance factor (0 = sig) is.