تبیین الگوهای زیبایی شناسی به کار رفته در طرح نماهای ساختمان های شاخص اداری شهر تهران در سال های 1340 تا 1390

موضوع نما و مولفه‌های زیبایی شناسی به ‌علت رابطه تنگاتنگ طراحی معماری با ادراک مخاطبان، واجد ابعاد گسترده و پراهمیتی است و به‌عنوان محرکی برای شناخت سلیقه مردم از مولفه‌های بصری معماری شناخته می‌شود. هدف این پژوهش تبیین الگوهای زیبایی‌شناسی به‌‌کار رفته در طرح نماهای ساختمان‌های شاخص اداری شهر تهران بین سال‌های 1340 تا 1390 است. نوآوری پژوهش در پرکردن خلا موجود در زمینۀ شناسایی مولفه های زیبایی‌شناسی نماهای بناهای اداری و نیز تحولات پیش‌آمده در نماهای معماری اداری در یک دوره زمانی50 ساله می باشد. روش تحقیق این پژوهش از لحاظ هدف ، از نوع کاربردی و توسعه‌ای و روش انجام پژوهش، توصیفی تحلیلی است و ب اساس ماهیت داده‌ها از نوع کمی- کیفی است. نمونه‌های این پژوهش براساس 9 ساختمان اداری پیش از انقلاب و 10 ساختمان اداری پس از انقلاب انتخاب شده اند. نماها براساس سه بُعد فرهنگی، اقتصادی و فناوری مورد تحلیل محتوای کیفی قرار گرفتند. همچنین معیارهای ابعاد کمی، کیفی شناسایی شدند و براساس مصاحبه نیمه‌ساختاریافته مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج نشان‌‌دهندۀ آن است ک متغیر بُعد فرهنگی با (0.329=beta) با ضریب معنی داری (0.036=sig) قوی‌ترین پیش‌بینی کنندۀ مقوله زیبایی شناختی ابنیه ها می باشد و متغیر بُعد اقتصادی (0.271=beta) با ضریب معنی‌داری (0.000=sig) و در رتبه دوم، قدرت پیش بینی را در مدل دارا است و در رتبه سوم، متغیر بُعد فناوری (0.149=beta) با ضریب معنی‌داری (0.000=sig) می باشد.اهداف پژوهش:تبیین الگوهای زیبایی‌شناختی نما در بناهای شاخص اداری تهران از سال 1340 تا 1390.شناخت اهمیت ابعاد فرهنگی، اقتصادی و فناوری در زیبایی‌شناسی بناهای شاخص اداری تهران.سوالات پژوهش:الگوهای زیبایی‌شناختی نما در بناهای شاخص اداری تهران از سال 1340 تا 1390 چگونه می‌توان تبیین کرد؟ابعاد فرهنگی، اقتصادی و فناوری چه نقشی در زیبایی‌شناسی بناهای شاخص اداری تهران داشته‌اند؟

explaining the aesthetic patterns used in the design of the facades of tehran office buildings in the years 1340 to 1390

the subject of aesthetics and its components have a wide and important dimension due to their close relationship with architectural design, with the perception of the audience, and are known as a stimulus for people to understand the visual components of architecture. the purpose of this study is to explain the aesthetic patterns used in the design of buildings, administrative index of tehran between 1340 to 1390. the research method of this research is applied and developmental in terms of purpose and the research method is descriptive-analytical and based on the nature of the data is quantitative-qualitative. the samples of this research have been selected based on 9 pre-revolutionary office buildings and 10 post-revolutionary office buildings. views were analyzed on the basis of cultural, economic and technological dimensions of qualitative content. criteria were also identified based on quantitative and qualitative dimensions and were assessed based on semi-structured interviews. the results show that the cultural dimension variable with (beta = 0.329) with significance coefficient (sig = 0.036) is the strongest predictor of the aesthetic category of buildings and the economic dimension variable is (271). beta = 0.0 with a significance coefficient (sig = 0.000) and in the second place, has the power of prediction in the model and in the third place, the technology dimension variable (beta = 0.149) with a significance factor (0 = sig) is.