تطبیق پوچ گرایی و ایمان به خدا ( آثار صادق هدایت و صحنه های دفاع مقدس)

سعادت وکمال انسان درگروشناخت هدف وآگاهی ازفلسفه حیات است .اما هرچند انسان مفهوم هدفمندی در زندگی را درک کند، به همان اندازه زندگی انسان از ارزش وکیفیت بالاتری برخوردارخواهدشد. از نظراسلام هم، تمام نظام هستی درخدمت به انسان است. و انسان باپشتکار و داشتن اندیشه متعالی و توکل بر ذات احدیت میتواند به کمال مطلوب و هدف غایی برسد.گاهی اوقات مشکلات و دغدغه های فراوان زندگی ،این اندیشه را صعب العبورود شوار می سازد. و انسانی که دارای نفس ضعیف باشد.. ازمقابله شدن با سختی ها برحذر می کند . بحث قابل تامل در مقاله این است که ازتفکرات باطل دوری گزینیم و با هدف متعالی و معنوی از پوچ گرایی که ریشه آن درجوامع غربی و در آثار نیهیلیست های غربی است، دوری کنیم و با توسل به آیات و احادیث، راه روشن زندگی را دریابیم .کلیدواژه ها: قران،منابع حدیث، پوچ گرایی، مکتب نیهیلیسم، نیچه. صادق هدایت.

the application of absurdism and belief in god (sadegh hedayat’s works and sacred defense scenes)

ferdowsis shahnameh is the precious heritage of the ancient history that its composer has expressed in verse the events of the period in detail by keeping trustworthiness. ferdowsi has discussed about policies and the events of the first khosrow – who is considered as an ideal royal knowledge – in detail in shahnameh. his description of fiscal reforms of khosrow anushirvan (531 – 579 ad) is very valuable like reports of classical islamic texts so that a lot of data of those texts concernin fiscal reforms of anushirvan exists in shahnameh and some data has only narrated by ferdowsi. this article aims to investgate the value of shahnameh historical details and data concerning fiscal reforms of anushirvan and its comparative assessment with the other classical islamic texts and express their similarities and differences by emphasizing on shahnameh of shah tahmasb that has been analyzed by using library analytical – descriptive method. ferdowsi has exactly addressed fiscal reforms of the first khosrow and provides us with unique information concerning fiscal rates, quarterage tradition, method of imparting reforms, etc. shahnameh is superior to same classical islamic texts and sometimes does not speak about a subject such as the establishment of new divan.