زیبایی و آراستگی کلام خواجوی کرمانی در تطبیق با نگاره‌های نسخه مصور دیوانش.

ابوعطا کمال‌الدین محمودبن‌علی بن‌محمود مشهور به خواجوی کرمانی یکی از بزرگ‌ترین شاعران و عارفان ادب پارسی است؛ که در همه‌ پیکره‌ها و گونه‌های شعری به استادی و توانمندی ِقابل‌ملاحظه‌ای طبع‌آزمایی نموده است. اگرچه در پهنه‌ ادب ایران زمین چنان‌که بایسته اوست از او سخن به میان نیامده و حق او گزارده نشده است که آن هم قطعاً به‌واسطه‌ تجربه روزگاری بوده که ازسویی استاد سخن، شیخ اجل، سعدی، را در پس خویش داشته و خواجه‌ رندان، خداوندگارِ غزلِ عاشقانه و عارفانه، حافظ را درپیش رو، از این جهت خواجو در سایه‌ آنان قرار گرفته و سروده‌هایش آن‌گونه که شایسته می‌نماید، نتوانسته در کنار اشعارجاودانه آن‌ها خودنمایی نماید. با این‌حال، خواجو به عنوان شاعری هنرورز در میان شاعران پارسی گو با القابی چون: «ملک‌الفضلا»، «ملک‌الکلام»،«خلاق‌المعانی»، لقب ویژه‌ «نخلبند شعرا» را کسب کرده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیل و با تکیه بر داده‌های منابع کتابخانه‌ای انجام شده است. اگرچه می‌توان گزاره‌های مقام نخلبندی خواجو را در اندیشۀ بلند عارفانه و هنر شاعرانه او جستجو کرد؛ اما مولفه‌های صورت‌گری و تصویرآفرینی و مهارت بهره‌مندی او از آرایه‌های لفظی و معنوی، خود از جایگاهی قابل تامل برخوردار است. از این‌رو، این جستار برآنست تا سیمای «نخلبندی» خواجو را در آیینه صورخیال و آرایه‌های ادبی، در تطبیق با نگاره‌های نسخۀ مصور سروده‌هایش بررسی نماید.اهداف پژوهش:شناخت صورخیال و آرایش سخن خواجو در تطبیق با نگاره‌های نسخه مصور دیوان اشعارش.بررسی و شناخت جلوه‌های نخلبندی خواجو در سروده‌هایش.سوالات پژوهش:چه رابطه میان نخلبندی و آرایه‌ورزی و صورت‌گری خواجو در شعر وجود دارد؟صورخیال چه بازتابی در نگاره‌های نسخۀ مصور خواجوی کرمانی داشته است؟

the beauty and elegance of khajoo kermani words in comparison with the illustrated versions of his divan

abstract: undoubtedly, abu atta kamal al-din mahmud ibn ali ibn mahmud, known as khajoo kermani, is one of the greatest poets and mystics of persian literature; who has experimented with mastery and considerable ability in all forms and types of poetry. however, in the field of iranian literature, he has not been mentioned as he should have been and his right has not been asserted - which was certainly due to the experience of one time; on the other hand, the master of speech, sheikh ajal, had saadi behind him and khaja rendan, the lord of romantic and mystical lyric, hafez was in front of him - therefore khajoo is in their shadow and his poems are as they deserve; he could not show himself next to their eternal poems. however, khajoo, as an art poet among persian-speaking poets with titles such as: king of grace, king of theology, creative of meanings, has earned the special title of poet nakhlband. however, one can search for the propositions of khajoo nakhlbandi in his high mystical thought and poetic art; but the components of form and illustration and his skill of using verbal and spiritual arrays, have a very thoughtful place. therefore, based on his research goals and questions, this research intends to examine the appearance of khajoo nakhlabandi in the mirror of imaginary forms and literary arrays, in accordance with the illustrated versions of his poems.