|
|
بررسی عنصر شخصیت در داستان های براهنی با نگارگری دوره صفوی براساس دیدگاه رواشناختی کارل گوستاو یونگ
|
|
|
|
|
نویسنده
|
خانزاده ریحانه ,شاد محمدی مریم ,کیالاشکی نعیمه
|
منبع
|
مطالعات هنر اسلامي - 1401 - دوره : 19 - شماره : 46 - صفحه:555 -580
|
چکیده
|
یکی از پرکاربردترین تحلیلهایی که بین محققین ادبی رواج یافته و بسیار کاربردی هست، تحلیل براساس نقد روانشناختی است. در نقد روانشناختی برای رسیدن به روان حاکم بر اثر ادبی از روانشناسان صاحب نظریه استفاده میشود. در پژوهش حاضر به نقد و بررسی روانشناسی برخی از آثار داستانی رضا براهنی ازجمله: «بعد از عروسی چه گذشت»، «آواز کشتگان» براساس نظریات روانپزشک سوئیسی، کارل گوستاو یونگ پرداختهایم. از سوی دیگر، نگارههای دورۀ صفوی نیز از این نظر قابل نقد و بررسی است. روش گردآوری دادههای این پژوهش بهصورت تحلیلی و به روش کتابخانهای انجامگرفته و در اجرای آن از کتاب، مقاله، مجله، سایتهای اینترنتی معتبر و فیشبرداری استفادهشده است. بهوضوح میتوان کهنالگوهای آنیما و آنیموس، سایه، پرسونا (نقاب) و خود و همچنین مفاهیم خواب و رویا، ناخودآگاه و اضطراب را در آثار براهنی مشاهده کرد. با توجه به نتایج بهدستآمده، مهمترین و بیشترین کاربرد براهنی از نظریههای یونگ «پرسونا» یا همان «نقاب» است که حضور آن را میتوان در تمامی رمانهای موردتحقیق یافت. از دیگر کهنالگوهایی که بسامد زیادی در آثار براهنی دارد، کهنالگوی «سایه» است. تقریباً در اکثر رمانها، رضا براهنی ناخودآگاه سایه را به یاری طلبیده است و به این روش توانسته شخصیتهای رمانش را بهخوبی جلوه دهد.اهداف پژوهش:1. واکاوی عنصر شخصیت در داستانهای رضا براهنی با تکیه بر دیدگاه روانشناختی کارل گوستاو یونگ.2. بررسی و مطالعۀ دیدگاههای رواشناختی یونگ در نگارههای دورۀ صفوی.سوالات پژوهش:1. رضا براهنی در داستانهای خود از کدام دیدگاه روانشناختی یونگ استفاده کرده است؟2. کهنالگوها چه بازتابی در نگارههای دورۀ صفوی دارند؟
|
کلیدواژه
|
داستان، نقد روانشناختی، رضا براهنی، کارل گوستاویونگ، نگارگری صفوی
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس, گروه زبان و ادبیات فارسی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس, گروه زبان و ادبیات فارسی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس, گروه زبان و ادبیات فارسی, ایران
|
پست الکترونیکی
|
naemekialashaki11@iauc.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|
|
|
investigating the character element in brahni stories with safavid era painting based on the psychological perspective of carl gustav jung.
|
|
|
Authors
|
khanzadeh reyhaneh ,shad mohammadi maryam ,kialashaki naeme
|
Abstract
|
murals are considered as alternative for beautifying the architectural facade in the qajar era. therefore tiling as one of the main decorations of iranian and islamic architecture can be seen in most religious monuments such as tekiyes, and moaven-al molk’s tekiye of kermanshah is a manifestation of the adorable connection between architecture and tiling according to its good-looking tiles. the nature of the present research method is based on description and analysis. data collecting was based on library and field research. method of data analysis was qualitative. findings and results of the research indicate that pre-islamic visual and graphic art and the role of the mythical world in it, painting on tiles, iconography of zand and qajar schools and the role of painting allocated to it, illustration of lithographic books, photography, painting behind glass, coffee-house painting, visual and graphic arts of western countries, geometric and arabesque motifs in traditional arts, safavid era miniature and calligraphy are some of the visual and graphic arts that have influenced murals. artists in literature and the performing arts are also inspired by the pardeh-khan(s) and taziye; and artists in literature and poetry are inspired by literary texts and lithography, chronicles of the history of the imams, and qur’anic stories and narrations. moaven-al molk’s tekiye of kermanshah connects the lost pieces of iranian identity in the form of images and drawings and introduces them to present and future generations
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|