آموزش معماری مبتنی بر زندگی: رویکرد روایت محور در طراحی با روش سناریونویسی

توجه به زندگی انسان و نحوه‌ حضور و رفتار او، از دغدغه‌های اصلی در طراحی معماری است. از رویکردهای مطرح در این خصوص، تفکر روایت‌‌محور و سناریومحور در معماری و آموزش آن است. هدف پژوهش بررسی نقش سناریونویسی و فرصت‌های آن در کارگاه‌ آموزش طراحی است. پژوهش حاضر که به روش نیمه تجربی انجام شده، حاصل تامل در گزارش ثبت فرآیند تدریس در کارگاه طراحی معماری با موضوع پیشنهادی «طراحی ویلای من» است. در این پژوهش 52 دانشجوی معماری دانشگاه تهران شرکت نمودند و آموزش طراحی «ویلای من» با روش سناریونویسی در طی شش‌گام مشخص انجام گرفت که هر یک از این گام‌ها در یک جلسه آموزش داده شد. در هر جلسه یک آزمون طراحی از شرکت‌کنندگان گرفته شد تا تغییرات حاصل از نمرات هر مرحله نسبت به مرحله قبل مشخص شود. در دو بخش کیفی و کمی مورد بررسی قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل داده‌ها با کمک آزمون تی همبسته و با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 22 صورت گرفت. یافته‌ها بین میانگین نمرات آزمون طراحی در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معناداری وجود دارد ‌(p<0.05). نوع سناریو (فضاها، فعالیت، تجسم زمینه و...) بر مراحل بعد تاثیرگذار است و درصد گرایش افراد پس از آموزش سناریونویسی به سمت رویکردهای کاربرمحور (55.77 درصد) و رویدادمحور (28.85 درصد) بیشتر از قبل شده است. در نتیجه آموزش سناریونویسی و تمرین‌های مرتبط، بازخورد مثبتی در پیش‌برد و تسهیل فرآیند طراحی دارد. رویکرد روایت‌محور با روش سناریونویسی در معماری روند طراحی کاربرمحور را توصیف می‌کند و چارچوب های نظری و فنی مرتبط را معرفی می‌کند.اهداف پژوهش:1. بررسی نقش رویکرد روایت‌محور در طراحی با روش سناریونویسی.2. بررسی تفکر روایت‌محور در معماری مبتنی بر زندگی.سوالات پژوهش:1. رویکرد روایت‌محور با روش سناریونویسی چه تاثیری بر طراحی معماری دارد؟2. روش سناریونویسی چه تاثیری بر فرایند خلق ایده در طراحی دانشجویان معماری دارد؟