معماری سبز: هماهنگی و سازگاری با محیط زیست (نمونه موردی شهر رشت)

معماری سبز یکی از گرایش‌ها و رویکردهای نوین معماری است که در سال‌های اخیر مورد توجه بسیاری از طراحان، مدیران و برنامه ریزان شهری و طراحان حوزه ساختمان قرار گرفته‌است. این معماری نوین که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می‌باشد در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است. لذا هدف پژوهش حاضر ارزیابی تحقق معیارها و اصول معماری سبز از دیدگاه شهروندان به عنوان کنشگران اصلی شهر رشت می باشد. تحقیق حاضر، یک تحقیق کاربردی و دارای ماهیتی توصیفی- تحلیلی و بر حسب نحوه اجرا از نوع پیمایشی می‌باشد. در نهایت جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از نرم افزار‌ spss و آزمون t تک نمونه ای و نرم افزار excel استفاده شده است. سپس، با استفاده از مدل بارومتر پایداری میزان پایداری معماری سبز شهر رشت از دیدگاه شهروندان مورد سنجش قرار گرفته است. مولفه های پژوهش شامل، حفاظت از انرژی، کار با اقلیم، کاهش استفاده از منابع جدید، احترام به سایت، احترام به کاربران می باشد. نتایج حاصل نشان می دهد پایداری معماری سبز به صورت متوسط (0.48) بوده؛ که این نشان دهنده وضعیت نامطلوب در کل مولفه های معماری سبز در شهر رشت می باشد.اهداف پژوهش:1. معماری سبز تاثیر پایداری بر سازگار محیط زیست دارد.2. معماری سبز تاثیر شگرفی بر هماهنگی با محیط زیست دارد.سوالات پژوهش:1. هماهنگی بامحیط زیست چه تاثیر برمعماری سبز دارد؟2. سازگاری با محیط زیست چه تاثیر بر معماری سبز دارد؟