قالب های هنری دین در زیبایی شناسی هگل و دلالت‌ های تربیتی آن؛ انعکاس در هنر مجسمه سازی

هنر، دین و فلسفه با یکدیگر دارای روابط عمیقی هستند. فلسفۀ هگل یکی از مظاهر آمیختگی این سه مقوله است. هنر مجسمه سازی را می توان یکی از جلوه گاه این نوع هنر دانست. در این پژوهش از نمونه گیری هدفمند استفاده شده است. روش پژوهش مورد‌استفاده روش استنتاجی فرانکن است. در این روش در ابتدا محقق به استنتاج اصل تربیتی از هدف غائی و گزارۀ واقع‌نگر مبنایی پرداخته و سپس به استنتاج روش تربیتی از اصلی که در استنتاج پیشین به دست آمده و گزاره واقع‌نگر مصداقی پرداخته است. حوزۀ پژوهش شامل کتاب های هگل، سایر منابع و پژوهش‌ها حول محور مفاهیم زیباشناسی هگل، مبانی نظری زیباشناسی وی و زمینه های تربیتی آن است. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که بیان ژرف ترین ارزش های ذاتی هر تمدن و آشکارسازی ایده مطلق ازجمله اهداف اساسی تربیت زیباشناسی استنتاج شده از نظرات هگل است که نیل به آن در گرو استفاده از اصولی چون شیوۀ بیان ارزش های ذاتی هر تمدن متناسب با دورۀ تاریخی خود است که شیوۀ بیان هنری، دینی و فلسفی و ارتباط آن ها با یکدیگر از روش های رسیدن به این اهداف و اصول است. همچنین رساندن انسان به حد کمال و حقیقت غایی از دیگر اهداف اساسی تربیت زیباشناسی هگل است که انتقال و اشاعه باورهای دینی از اصول آن و استفاده از قالب های هنری سمبولیک، کلاسیک و نمادین به منظور بیان اعتقادات دینی ازجمله روش های آن است.اهداف پژوهش:1. استنتاج اهداف تربیت زیباشناختی هگل با بررسی قالب های هنری دین در زیباشناسی وی.2. استنتاج اصول تربیت زیباشناختی هگل با بررسی قالب های هنری دین در زیباشناسی ویسوالات پژوهش:1. کدام اهداف تربیت زیباشناختی را می توان از اندیشه های هگل استنتاج کرد؟2. کدام روش های تربیت زیباشناختی را می توان از اندیشه های هگل استنتاج کرد؟